10 maja 2020
Okaż swą łaskę ufającym Tobie...
Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali stoły...
Słowo Boże jest głoszone po całej ziemi - słuchaj...
Pan przychodzi - jest dziś drogą, prawdą i życiem...
Oblicze Ojca wyryte na Krzyżu Jezusa - to Miłość...
Jesteś dziś słowem Pana - idź i głoś wokoło życie...
Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy...
Istnieje dwubiegunowe napięcie między pełnią i granicą. Pełnia budzi
wolę posiadania wszystkiego, a granica jest ścianą, która przed nami
wyrasta. «Czas», pojmowany w sensie szerszym, czyni odniesienie do pełni
jako formy otwierającego się przed nami horyzontu, a chwila jest
wyrazem granicy, przeżywanej w wyznaczonej przestrzeni. Obywatele żyją w
napięciu między sytuacją chwili a światłem czasu, szerszego horyzontu,
utopią, która otwiera nas na przyszłość i pociąga jako ostateczna racja.
Stąd wyłania się pierwsza zasada postępu w budowaniu ludu: czas
przewyższa przestrzeń. Zasada ta pozwala pracować na dłuższą metę bez obsesji na
punkcie natychmiastowych rezultatów. Pomaga w cierpliwym znoszeniu
trudnych i niesprzyjających sytuacji albo zmian w planach, jakie narzuca
dynamizm rzeczywistości. Stanowi zachętę do przyjęcia napięcia między
pełnią i granicą, przyznając priorytet czasowi.
Franciszek
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz