30 listopada 2013
Po całej ziemi rozchodzi sie ich głos, aż po krańce świata ich słowa.
Głosić Słowo bez ograniczeń...
Głosić z zapałem, radością i rozmachem...
Głosić całym sobą - JEZUS JEST PANEM...
Siać ziarno na glebę ludzkich serc...
Powołani, aby być rybakami ludzi...
Szli na krańce świata z całkowitym oddaniem...
Dziś jesteśmy wezwami, aby to czynić...
Jest wielka rzesza, która nie zna Chrystusa...
Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę...
Wspólnota ewangelizacyjna przez dzieła i gesty wkracza w codzienne
życie innych, skraca dystans, uniża się aż do upokorzenia, jeśli to jest
konieczne, i przyjmuje ludzkie życie, dotykając cierpiącego ciała
Chrystusa w ludzie. W ten sposób ewangelizatorzy mają «zapach owiec», a
one słuchają ich głosu. Wspólnota ewangelizacyjna staje się zatem
gotowa, by «towarzyszyć». Towarzyszy ludzkości we wszystkich jej
doświadczeniach, także tych dotkliwych, nierzadko długotrwałych. Wie, co
znaczy długo czekać, i zna wytrwałość apostolską. Ewangelizacja wymaga
cierpliwości i uwzględniania ograniczeń. Wierność wobec daru Pana w
głoszeniu Dobrej Nowiny przynosi owoce.
Franciszek papa
Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz