czwartek, 30 kwietnia 2020

Dzień po dniu

30 kwietnia 2020

Niech cała ziemia chwali swego Pana...

Czy rozumiesz, co czytasz?...

Słowo Pana przychodzi do mnie dziś...
Duch Święty jest światłem poznania...
To Słowo staje się dla mnie Chlebem...
Pełnia życia to dar miłującego Ojca...

Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne...
Ja jestem chleb życia...

Oczywiście, że wszyscy jesteśmy wezwani, by wzrastać jako ewangelizatorzy. Jednocześnie starajmy się o lepszą formację, o pogłębienie naszej miłości i jaśniejsze świadectwo Ewangelii. W tym sensie wszyscy powinniśmy pozwolić, by inni ewangelizowali nas nieustannie. Nie oznacza to jednak, że mamy wyrzec się misji ewangelizacyjnej, ale raczej że mamy znaleźć sposób głoszenia Jezusa odpowiadający sytuacji, w jakiej się znajdujemy. W każdym wypadku wszyscy jesteśmy wezwani do ofiarowania innym wyraźnego świadectwa o zbawczej miłości Pana, który niezależnie od naszych niedoskonałości ofiaruje nam swoją bliskość, swoje Słowo, swoją moc, i nadaje sens naszemu życiu. Serce twoje wie, że życie nie jest takie samo bez Niego, dlatego to co odkryłeś, to co pomaga ci żyć i co daje ci nadzieję, powinieneś przekazywać innym. Nasza niedoskonałość nie powinna stanowić wymówki. Przeciwnie, misja stanowi stały bodziec, aby nie godzić się z przeciętnością i stale wzrastać. Świadectwo wiary, do złożenia którego każdy chrześcijanin jest wezwany, zakłada stwierdzenie podobne do słów św. Pawła: «Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonały, lecz pędzę, abym też [to] zdobył, pędzę ku wyznaczonej mecie».
Franciszek

środa, 29 kwietnia 2020

Dzień po dniu

29 kwietnia 2020

Niech cała ziemia chwali swego Pana...

Wielka zaś radość zapanowała w tym mieście...

Jezus jest naszą radością - On jest z tobą...
Wyjdź z jaskini smutku i ciemności - On jest...
Oddał życie w ofierze na krzyżu - abyś żył...
Przychodzi w Chlebie życia - przyjmij Go...

Ja jestem chleb życia...

Chwal i błogosław, duszo moja, Pana...

Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności...

W świecie jest dużo ciemności - zwątpienie i lęk...
Jezus przychodzi do ciebie - jest światłością świata...
Jest uzdrowieniem twojego serca - zaufaj Mu...
Ukazuje ci Ojca - Jego oblicze miłości - jest blisko...

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię...

W każdym ochrzczonym, od pierwszego do ostatniego, działa uświęcająca moc Ducha, skłaniająca do ewangelizowania. Lud Boży jest święty dzięki temu namaszczeniu, czyniącym go nieomylnym «in credendo». Oznacza to, że gdy wierzy, nie błądzi, nawet jeśli nie znajduje słów do wyrażenia swojej wiary. Duch kieruje nim w prawdzie i prowadzi go do zbawienia. Jako wyraz swej tajemnicy miłości do ludzkości, Bóg obdarza całość wiernych instynktem wiary sensus fidei – pomagającym im w rozeznawaniu, co rzeczywiście pochodzi od Boga. Obecność Ducha zapewnia chrześcijanom pewną tożsamość z rzeczywistością Bożą oraz mądrością pozwalającą im pojmować tę rzeczywistość intuicyjnie, chociaż nie dysponują odpowiednimi narzędziami, by ją wyrazić precyzyjnie.
Franciszek
  

wtorek, 28 kwietnia 2020

Dzień po dniu

28 kwietnia 2020


Chwal i błogosław, duszo moja, Pana...

Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności...

Niech Twoja światłość ogarnie mnie Panie...
Wychodzę z mojej ciemnej groty - Ty jesteś...
Oddaję Ci moje lęki - składam w Twoim Sercu...
Ty jesteś moją nadzieją - moim ocaleniem...

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię...

 W tym przepowiadaniu, zawsze pełnym szacunku i uprzejmym, pierwszy moment polega na dialogu osobistym, w którym druga osoba się wypowiada i dzieli się swoimi radościami, nadziejami, zatroskaniem o swoich najbliższych i tyloma innym sprawami leżącymi jej na sercu. Dopiero po takiej rozmowie możliwe jest przedstawienie słowa, zarówno w formie lektury jakiegoś fragmentu Pisma, lub opowiadania, ale zawsze przypominając fundamentalne przesłanie: osobista miłość Boga, który stał się człowiekiem, wydał samego siebie za nas, i jako żyjący ofiaruje swoje zbawienie i swoją przyjaźń. Jest to przesłanie, którym dzielimy się w postawie pokornej i dającej świadectwo jako ludzie, którzy zawsze potrafią się uczyć, ze świadomością, że orędzie jest tak bogate i tak głębokie, że nas zawsze przerasta. Czasem to przesłanie wyraża się w formie bardziej bezpośredniej, innym razem przez osobiste świadectwo, opowiadanie, gest albo w formie, jaką Duch Święty może podsunąć w konkretnych okolicznościach. Jeśli wydaje się to roztropne i jeśli sprzyjają temu warunki, jest rzeczą dobrą, by to spotkanie braterskie i misyjne zakończyć krótką modlitwą, nawiązującą do trosk, jakie osoba wyraziła. W ten sposób poczuje wyraźniej, że została wysłuchana i zrozumiana, że jej sytuacja została złożona w ręce Boga i przyzna, że Słowo Boże przemawia rzeczywiście do jej egzystencji.
Franciszek 

  

poniedziałek, 27 kwietnia 2020

Dzień po dniu

27 kwietnia 2020

Błogosławieni słuchający Pana...

Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta...

Do czego jest potrzebny nam Jezus?...
Jakie mamy oczekiwania, jakie głody...
Wierzyć to przyjąć dar Jego miłości...
On jest naszym światłem i pełnią życia...

Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał...

Być Kościołem znaczy być Ludem Bożym, zgodnie z wielkim planem miłości Ojca. Oznacza to być zaczynem Bożym pośród ludzkości. Czyli głosić i nieść zbawienie Boże w ten nasz świat, który często jest zagubiony, potrzebuje odpowiedzi dodającej odwagi, dającej nadzieję, dodającej siły w drodze. Kościół powinien być miejscem bezinteresownego miłosierdzia, w którym wszyscy mogą się czuć przyjęci, kochani, w którym mogą doświadczyć przebaczenia i być zachęceni, aby żyć zgodnie z dobrym życiem Ewangelii.
Franciszek
  

niedziela, 26 kwietnia 2020

Dzień po dniu

26 kwietnia 2020

Ukaż nam, Panie, Twoją ścieżkę życia...

Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a mu wszyscy jesteśmy tego świadkami...

Odwagi - Jezus jest twoim Panem - jesteś posłany...
Pochwycony w sieci miłości i ocalenia - żyjesz...
Twoje życie w nowości jest darem - jest też misją...
Popatrz dokoła - są ludzie głodni i poszukujący...

Zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy...

 Nikt nie zbawia się sam, to znaczy ani jako pojedyncza osoba, ani o własnych siłach. Bóg nas pociąga, biorąc pod uwagę złożoną sieć relacji międzyludzkich, z jaką łączy się życie w ludzkiej wspólnocie. Ten lud, który Bóg sobie wybrał i zgromadził, jest Kościołem. Jezus nie mówi Apostołom, by uformowali ekskluzywną grupę, elitarną grupę. Jezus mówi: «Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody».
Franciszek

sobota, 25 kwietnia 2020

Dzień po dniu

25 kwietnia 2020

Na wieki będę sławił łaski Pana...

Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje...

Jesteśmy dziś posłani na krańce świata...
Dziś wielka rzesza ludzi nie zna Jezusa...
Zbawienie jest dziś darem dla każdego...
Miłość ogarnia dziś wielkie rzesze ludzi...

Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu...

Jeruzalem Nowe, Miasto Święte stanowi cel, do którego zmierza cała ludzkość. Interesujące jest, co mówi nam Objawienie, że pełnia ludzkości i dziejów urzeczywistnia się w mieście. Potrzebujemy przyjąć miasto, biorąc za punkt wyjścia kontemplatywne spojrzenie, czyli spojrzenie wiary, odkrywające Boga, który mieszka w swoich domach, na swoich ulicach, na swoich placach. Obecność Boża towarzyszy szczeremu poszukiwaniu, jakie podejmują osoby i grupy, aby znaleźć oparcie i sens dla swego życia. On żyje pośród obywateli, krzewiąc solidarność, braterstwo, pragnienie dobra, prawdy i sprawiedliwości. Tej obecności nie powinno się tworzyć, lecz odkrywać ją, odsłaniać. Bóg nie ukrywa się przed tymi, którzy Go szukają szczerym sercem, chociaż czynią to po omacku, w sposób niewyraźny i rozproszony.
Franciszek

piątek, 24 kwietnia 2020

Dzień po dniu

24 kwietnia 2020

Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana...

Zostawcie tych ludzi i puśćcie ich...

Trzeba pokonywać lęk - śmiało idź do ludzi...
Racja Ewangelii jest po twojej stronie - odwagi...
Cierpieć dla Jezusa jest szczególną łaską...
Jesteś posłany - Duch Święty jest ogniem...

Cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla imienia Jezusa...

Konieczna staje się ewangelizacja, która rzuciłaby światło na nowe sposoby kontaktu z Bogiem, z innymi ludźmi i ze środowiskiem i która odbudowałaby fundamentalne wartości. Trzeba dojść tam, gdzie kształtują się nowe przesłania i wzorce, dotrzeć ze Słowem Bożym do najgłębszych zakamarków miasta. Nie można zapominać, że miasto jest środowiskiem wielokulturowym. W wielkich miastach można zauważyć przestrzenie, w których ludzie podzielają to samo marzenie o życiu i podobne marzenia, tworzą grupy, na terytoriach kulturowych, w niewidzialnych miastach. Przeróżne formy kulturowe współistnieją obok siebie, ale wielokrotnie uciekają się do praktyk segregacji i przemocy. Kościół powołany jest do podjęcia posługi trudnego dialogu.
Franciszek

czwartek, 23 kwietnia 2020

Dzień po dniu

23 kwietnia 2020

Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości...

Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym...

Czas jest krótki - uwierzyłeś Miłości - Jezus jest tu...
Duch zstąpił na ciebie - miłość rozlana w sercu twoim...
Jesteś posłany na rozstaje dróg - tam czekają ludzie...
Masz głosić Jezusa - miłość i nadzieję - pełnia życia...

Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć...

Na mocy otrzymanego Chrztu, każdy członek Ludu Bożego stał się uczniem misjonarzem. Każdy ochrzczony, niezależnie od swojej funkcji w Kościele i stopnia pouczenia w swojej wierze, jest aktywnym podmiotem ewangelizacji i byłoby rzeczą niestosowną myśleć o schemacie ewangelizacji realizowanym przez kwalifikowanych pracowników, podczas gdy reszta ludu wiernego byłaby tylko odbiorcą ich działań. Nowa ewangelizacja powinna zakładać nowy protagonizm każdego z ochrzczonych. To przekonanie przybiera formę apelu skierowanego do każdego chrześcijanina, by nikt nie wyrzekł się swojego udziału w ewangelizacji, ponieważ jeśli ktoś rzeczywiście doświadczył miłości Boga, który go zbawia, nie potrzebuje wiele czasu, by zacząć Go głosić, nie może oczekiwać, aby udzielono mu wiele lekcji lub długich instrukcji. Każdy chrześcijanin jest misjonarzem w takiej mierze, w jakiej spotkał się z miłością Boga w Chrystusie Jezusie.
Franciszek

środa, 22 kwietnia 2020

Dzień po dniu

22 kwietnia 2020

Bieda zawołał i Pan go wysłuchał...

Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne...

Taka jest prawda - Bóg kocha ciebie...
Jezus przyszedł dla ciebie na świat...
Umarł, abyś ty żył - powstał z grobu...
Abyś ty wyszedł z grobu ku światłości...

Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu...

Wyjdźmy, wyjdźmy, by ofiarować wszystkim życie Jezusa Chrystusa. Powtarzam tu całemu Kościołowi to, co wielokrotnie powiedziałem kapłanom i świeckim w Buenos Aires: wolę raczej Kościół poturbowany, poraniony i brudny, bo wyszedł na ulice, niż Kościół chory z powodu zamknięcia się i wygody z przywiązania do własnego bezpieczeństwa. Nie chcę Kościoła troszczącego się o to, by stanowić centrum, który w końcu zamyka się w gąszczu obsesji i procedur. Jeśli coś ma wywoływać święte oburzenie, niepokoić i przyprawiać o wyrzuty sumienia, to niech będzie to fakt, że tylu naszych braci żyje pozbawionych siły, światła i pociechy z przyjaźni z Jezusem Chrystusem, bez przygarniającej ich wspólnoty wiary, bez perspektywy sensu i życia. Mam nadzieję, że zamiast lęku przed pomyleniem się, będziemy się kierować lękiem przed zamknięciem się w strukturach dostarczających nam fałszywej ochrony, lękiem przed przepisami czyniącymi nas nieubłaganymi sędziami, lękiem przed przyzwyczajeniami, w których czujemy się spokojni, podczas gdy obok nas znajduje się zgłodniała rzesza ludzi, a Jezus powtarza nam bez przerwy: «Wy dajcie im jeść!».
Franciszek

wtorek, 21 kwietnia 2020

Dzień po dniu

21 kwietnia 2020

Pan Bóg króluje, pełen majestatu...

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli...

Jezus wywyższony na krzyżu jest naszym ocaleniem...
Teraz wyznawajmy wiarę Jezusowi - On jest Panem...
Jego Duch niech zstępuje na nas dziś - Duch miłości...
Tak ożywieni nadzieją będziemy jedno we wspólnocie...

A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne...

Jeśli cały Kościół przyjmuje ten misyjny dynamizm, powinien dotrzeć bez wyjątku do wszystkich. Ale kogo powinien uprzywilejować? Gdy czytamy Ewangelię, znajdujemy jasne wskazanie: nie tyle przyjaciele i bogaci sąsiedzi, lecz przede wszystkim ubodzy i chorzy, ci, którzy często są pogardzani i zapomniani, «ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć». Nie powinno być wątpliwości ani tłumaczeń osłabiających to tak jasne przesłanie. Dzisiaj i zawsze «ubodzy są uprzywilejowanymi adresatami Ewangelii», a ewangelizacja skierowana do nich bezinteresownie jest znakiem Królestwa, które Jezus przyszedł przynieść.
Franciszek

poniedziałek, 20 kwietnia 2020

Dzień po dniu

20 kwietnia 2020

Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu...

Po tej ich modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani; a wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże...

Daj się pochwycić Duchowi - tego ci potrzeba...
Nie możesz siedzieć w samotności i lęku o siebie...
Trzeba odbudować w sobie prawdę o dziecięctwie...
Miłość rozlana w sercu odbuduje twą tożsamość...

Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha...

Ewangelia przede wszystkim zaprasza, byśmy odpowiedzieli Bogu, który nas kocha i nas zbawia, rozpoznając Go w innych i wychodząc poza samych siebie, by szukać dobra wszystkich. Tego zaproszenia nie można pozostawiać w cieniu w żadnych okolicznościach!... W głoszeniu Ewangelii wielkie znaczenie ma to, aby nam naprawdę zależało, by jej piękno zostało lepiej dostrzeżone i odebrane przez wszystkich.
Franciszek

niedziela, 19 kwietnia 2020

Dzień po dniu

19 kwietnia 2020

Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny...

Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia...

Pan przychodzi do nas mimo drzwi zamkniętych...
Wyznajemy wiarę jak Tomasz - Pan mój i Bóg mój...
Już jest radość i nadzieja w sercach wierzących...
Jezus posłany przez Ojca teraz nas posyła na świat...

Radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń...

Kościół «wyruszający w drogę» jest Kościołem otwartych drzwi. Wyjść ku innym, aby dotrzeć do ludzkich peryferii, nie znaczy biec do świata bez kierunku i bez sensu. Wiele razy lepiej jest zwolnić kroku, oddalić niepokój, aby spojrzeć w oczy i słuchać, albo odłożyć pilne sprawy, aby towarzyszyć człowiekowi, który pozostał na skraju drogi. Czasem Kościół jest jak ojciec syna marnotrawnego, który nie zamyka przed nim drzwi, aby mógł on wejść bez trudności, kiedy powróci.
Kościół jest powołany, by był zawsze otwartym domem Ojca. Jednym z konkretnych znaków tego otwarcia jest to, aby wszędzie były kościoły z otwartymi drzwiami...
Eucharystia, chociaż stanowi pełnię życia sakramentalnego, nie jest nagrodą dla doskonałych, lecz szlachetnym lekarstwem i pokarmem dla słabych.
Franciszek

sobota, 18 kwietnia 2020

Dzień po dniu

18 kwietnia 2020

Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś...

Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga?
Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy...

Jest nakaz Pana - trzeba świadczyć o Jezusie...
Są ograniczenia i lęki - trzeba je przełamać...
Proś Ducha niech cię dziś umocni i oświeci...
Jest wielka rzesza ludzi nie znających Jezusa...

Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!

 Duszpasterstwo w kluczu misyjnym wymaga rezygnacji z wygodnego kryterium pasterskiego, że «zawsze się tak robiło». Zachęcam wszystkich, by byli odważni i kreatywni w tym zadaniu przemyślenia celów, stylu i metod ewangelizacyjnych swojej wspólnoty. Określenie celów bez stosownych wspólnotowych poszukiwań środków, aby je osiągnąć, skazane jest na przekształcenie się w czystą fantazję.
Franciszek

piątek, 17 kwietnia 2020

Dzień po dniu

17 kwietnia 2020

Kamień wzgardzony stał się fundamentem...

On jest kamieniem odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni...

Jezus przychodzi - rozpoznać znaki Jego obecności...
W Nim jest nasze ocalenie - szukaj Jego śladów...
Wokoło nas krążą dziś wirusy lęku i samotności...
Ty jesteś życiem i nadzieją Jezu - Ty zwycięski Bóg...

To jest Pan!

Mam nadzieję, że wszystkie wspólnoty znajdą sposób na podjęcie odpowiednich kroków, aby podążać drogą duszpasterskiego i misyjnego nawrócenia, które nie może pozostawić rzeczy w takim stanie, w jakim są... Marzę o wyborze misyjnym, zdolnym przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednim kanałem bardziej do ewangelizowania dzisiejszego świata niż do zachowania stanu rzeczy.
Franciszek

czwartek, 16 kwietnia 2020

Dzień po dniu

16 kwietnia 2020

Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie...

Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami...

Ty jesteś naszym życiem i nadzieją - Jezu...
Ty przychodzisz i uzdrawiasz nasze serca...
W naszej rozterce i samotności Ty jesteś...
Ukazujesz nam przez Pisma sens wydarzeń...

Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego...

Wspólnota ewangelizacyjna przez dzieła i gesty wkracza w codzienne życie innych, skraca dystans, uniża się aż do upokorzenia, jeśli to jest konieczne, i przyjmuje ludzkie życie, dotykając cierpiącego ciała Chrystusa w ludzie. W ten sposób ewangelizatorzy mają «zapach owiec», a one słuchają ich głosu. Wspólnota ewangelizacyjna staje się zatem gotowa, by «towarzyszyć». Towarzyszy ludzkości we wszystkich jej doświadczeniach, także tych dotkliwych, nierzadko długotrwałych. Wie, co znaczy długo czekać, i zna wytrwałość apostolską. Ewangelizacja wymaga cierpliwości i uwzględniania ograniczeń. Wierność wobec daru Pana w głoszeniu Dobrej Nowiny przynosi owoce. Wspólnota ewangelizacyjna zwraca zawsze uwagę na owoce, ponieważ Pan chce ją mieć płodną. Troszczy się o ziarno i nie traci spokoju z powodu kąkolu. Siewca, widząc wyrastający kąkol pośród ziarna, nie reaguje, lamentując i wszczynając alarm. Znajduje sposób, aby Słowo wcieliło się w konkretnej sytuacji i wydało owoce nowego życia, chociaż pozornie wyglądają na niedoskonałe lub niedokończone. Uczeń jest zdolny ofiarować całe życie i ryzykować nim aż po męczeństwo jako świadectwo Jezusa Chrystusa, ale jego marzeniem nie jest przysporzyć sobie nieprzyjaciół, ale raczej to, aby Słowo było przyjmowane i ukazało swą wyzwalającą i odnawiającą moc. W końcu, radosna wspólnota ewangelizacyjna potrafi «świętować». Obchodzi i świętuje każde małe zwycięstwo, każdy krok naprzód w ewangelizacji. Radosna ewangelizacja przybiera postać piękna w liturgii i codziennie pomnaża dobro. Kościół ewangelizuje i daje się ewangelizować przez piękno liturgii, która jest także celebrowaniem ewangelizacyjnej działalności oraz źródłem odnowionej gotowości złożenia daru.
Franciszek

środa, 15 kwietnia 2020

Dzień po dniu

15 kwietnia 2020

Niech się weselą szukający Pana...

W imię Jezusa Nazarejczyka, chodź!

Uzdrawiaj mnie, Panie - chcę iść za Tobą...
Jest tylko zwątpienie, smutek i samotność...
Gdzie jesteś w tej ciemności - jest tylko lęk...
Przyjdź do mnie, Panie - dotknij moich ran...

A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela...

Wspólnota ewangelizacyjna doświadcza, że to Pan podjął inicjatywę, że On sam nas umiłował i dlatego wie, jak kroczyć naprzód i dotrzeć na rozstaje dróg, by zaprosić wykluczonych. Żywi nieprzebrane pragnienie ofiarowania miłosierdzia jako owoc doświadczenia nieskończonego miłosierdzia Ojca i jego dynamicznej, wszystko ogarniającej mocy. Odważmy się trochę bardziej przejąć inicjatywę!
Franciszek 

wtorek, 14 kwietnia 2020

Dzień po dniu

14 kwietnia 2020

Pełna jest ziemia łaskawości Pana...

Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem...

Jezus dziś przychodzi do uczniów, aby ich odbudować...
Spotyka niewiasty i posyła je z misją do swych braci...
W Jezusie jest życie i ocalenie ludzi na świecie dziś...
Otwórz serce i wyznaj wiarę - JEZUS JEST PANEM...

Zabrano Pana mego i nie wiem gdzie Go położono...

W Słowie Bożym pojawia się nieustannie ten dynamizm «wyjścia», do jakiego Bóg zachęca wierzących. Abraham przyjął wezwanie do wyruszenia do nowej ziemi. Mojżesz usłyszał Boże wezwanie: «Idź przeto teraz, oto posyłam cię» i wyprowadził lud do Ziemi Obiecanej. Do Jeremiasza powiedział: «pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę». Dzisiaj w Jezusowym «idźcie» obecne są zawsze nowe scenariusze i wyzwania misji ewangelizacyjnej Kościoła. Wszyscy jesteśmy wezwani do tego misyjnego «wyjścia». Każdy chrześcijanin i każda wspólnota winni rozeznać, jaką drogą powinni kroczyć zgodnie z wezwaniem Pana, jednak wszyscy jesteśmy zaproszeni do przyjęcia tego wezwania: wyjścia z własnej wygody i zdobycia się na odwagę, by dotrzeć na wszystkie peryferia świata potrzebujące światła Ewangelii.
Franciszek

poniedziałek, 13 kwietnia 2020

Dzień po dniu

13 kwietnia 2020

Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem...

Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami...

Trzeba rozpoznawać znaki życie i nadziei...
Nie można uporczywie siedzieć w grobie...
Jezus prawdziwie zmartwychwstał - żyje...
Nadzieja i radość pośród zarazy i śmierci...

Nie bójcie się!
Idźcie i oznajmijcie moim braciom; niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą...

Są chrześcijanie, którzy wydają się przyjmować klimat Wielkiego Postu bez Wielkanocy. Przyznaję jednak, że radości nie przeżywa się w ten sam sposób na wszystkich etapach i w każdych okolicznościach życia, nieraz bardzo przykrych. Dostosowuje się ona i zmienia, i zawsze pozostaje przynajmniej jako promyk światła rodzący się z osobistej pewności, że jest się nieskończenie kochanym, ponad wszystko. Rozumiem osoby skłaniające się do smutku z powodu doświadczania poważnych trudności, jednak trzeba pozwolić, aby powoli zaczęła się budzić radość wiary jako tajemnicza, ale mocna ufność, nawet pośród najgorszej udręki:
«Pozbawiłeś mą duszę spokoju, zapomniałem o szczęściu. [...] Biorę to sobie do serca, dlatego też ufam: Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła. Odnawia się ona co rano; ogromna jest Twa wierność. [...] Dobrze jest czekać w milczeniu ratunku od Pana» (Lm 3, 17. 21-23. 26).
Franciszek

niedziela, 12 kwietnia 2020

Dzień po dniu

12 kwietnia 2020

WIELKA  NIEDZIELA

W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy...

Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi...

Jezus zmartwychwstał - jest naszą nadzieją...
Pokonał śmierć, grzech i szatana - jest PANEM...
Wyszliśmy na drogę - choć siedzimy w domach...
Wirusy ujawniają skażoność naszej natury...

Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha...
KRZYŻ I DZIECKO.

«Ojcze mój, twa łódź
Wprost na most płynie —
Maszt uderzy!... Wróć!
Lub wszystko zginie.

Patrz, jaki tam krzyż,
Krzyż niebezpieczny!
Maszt się niesie wzwyż,
Most mu poprzeczny».

«Synku, trwogi zbądź!
To znak zbawienia;
Płyńmy, bądź co bądź!
Patrz, jak się zmienia!

Oto wszerz i wzwyż
Wszystko toż samo».
«Gdzież się podział krzyż?»
«Stał się nam bramą!»
1866


sobota, 11 kwietnia 2020

Dzień po dniu

11 kwietnia 2020

WIELKA  SOBOTA

Jezus przebywa w grobie...
Jest cisza i zaduma nad tym...
Co dzieje się wokół nas w świecie...
Każdy w domu, w odosobnieniu...
Doświadcza samotności i lęku...
Pandemia ogarnia nowych ludzi...
Może jutro okaże się, że ja jestem...
Jezus w grobie - ja w domu...
Jutro radość zmartwychwstania...
Co jutro okaże się ze mną...
Tymczasem dziś w kościele cisza...
Nic się nie dzieje - pustka...
Jajka święcimy w domu...
Wszystko jest inaczej...
Trudno myśleć - co jutro, za miesiąc...


piątek, 10 kwietnia 2020

Dzień po dniu

10 kwietnia 2020

WIELKI  PIĄTEK

Ojcze, w Twe ręce składam ducha mego...

Spadła na Niego chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie...

Twój Krzyż jest drzewem życia - jesteś Jezu Zbawicielem...
Twoja Krew obmywa grzechy świata - chwała Tobie Jezu...
Jesteśmy dziś z Tobą, aby na nowo wyznać wiarę w Ciebie...
Jesteś Jezu Chryste jedynym moim Panem i Zbawicielem...

Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia...

«Nie możemy dłużej pozostawać w spokoju, w biernym oczekiwaniu, w naszych kościołach» i że trzeba koniecznie dokonać przejścia «od duszpasterstwa zwykłego zachowywania stanu rzeczy do duszpasterstwa zdecydowanie misyjnego».
Franciszek

czwartek, 9 kwietnia 2020

Dzień po dniu

9 kwietnia 2020

ŚWIĘTA  PASCHALNE

WIELKI  CZWARTEK

Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela...

To jest Ciało moje za was wydane.
Czyńcie to na moją pamiątkę!...

Panie Jezu, Ty jesteś Najwyższym Kapłanem...
Ty złożyłeś ofiarę swego życia za nas wszystkich...
Dziękuję Ci, że mnie powołałeś, abym to czynił...
Twoja ofiara uobecnia się w moich rękach dziś...

Jestem szczęśliwy, bo Ty mnie wybrałeś...
Ty mnie posłałeś do ludzi z darem miłości...
Dziękuję dziś za dar powołania kapłańskiego...
Błogosławię wszystkich, których mi dajesz...

Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej.
Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!...

Dzień po dniu

9 kwietnia 2020

Na wieki będę sławił łaski Pana...

Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił...

Ty, Jezu, mnie wybrałeś - Ty mnie powołałeś...
Dziś składam Ci dziękczynienie - uwielbiam Cię...
Jesteś moim Panem i Mistrzem - idę za Tobą...
Twój Duch mnie namaścił - staje się Eucharystia...

Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście...

Chociaż misja ta domaga się z naszej strony ofiarnego zaangażowania, byłoby błędem pojmowanie jej jako tylko nasze osobiste heroiczne zadanie, ponieważ jest to przede wszystkim Jego dzieło, niezależnie od tego, co możemy odkryć i pojąć. Jezus jest «pierwszym i największym głosicielem Ewangelii». W każdej formie ewangelizacji prymat należy zawsze do Boga, który zechciał nas powołać do współpracy z Nim i pobudzać nas mocą swego Ducha. Prawdziwa nowość to ta, którą sam Bóg chce w sposób tajemniczy wprowadzić, którą On inspiruje, którą On prowokuje, którą On kieruje i której towarzyszy na tysiąc sposobów. W całym życiu Kościoła powinno się zawsze wskazywać, że inicjatywa należy do Boga, który „pierwszy nas umiłował”, i że „tym, który daje wzrost, jest Bóg”. To przekonanie pozwala nam zachować radość przy wypełnianiu tak wymagającego i stanowiącego wyzwanie zadania, pochłaniającego całe nasze życie. Domaga się ono wszystkiego, ale jednocześnie wszystko nam ofiaruje.
Franciszek

środa, 8 kwietnia 2020

Dzień po dniu

8 kwietnia 2020

W Twojej dobroci wysłuchaj mnie, Panie...

Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę...

Trzeba mieć udział w misji zbawczej Jezusa przez cierpienie...
Doświadczysz odrzucenia, prześladowania - Jezus jest z tobą...
Idziemy wszyscy ku przymierzu z Bogiem przez Jego Krew...
Jego Duch odnawia miłość, która przekracza nasze możliwości...

Pan Bóg mnie wspomaga. Któż mnie potępi?...

On może zawsze, dzięki swej nowości, odnowić nasze życie i naszą wspólnotę, a chociaż propozycja chrześcijańska przemierza mroczne epoki i słabości Kościoła, nigdy się nie starzeje. Jezus Chrystus może również rozbić uciążliwe schematy, w których zamierzamy Go uwięzić, i zaskakuje nas swą nieustanną boską kreatywnością. Za każdym razem, gdy staramy się powrócić do źródeł i odzyskać pierwotną świeżość Ewangelii, pojawiają się nowe drogi, twórcze metody, inne formy wyrazu, bardziej wymowne znaki, słowa zawierające nowy sens dla dzisiejszego świata. W rzeczywistości każda autentyczna działalność ewangelizacyjna jest zawsze «nowa».
Franciszek

wtorek, 7 kwietnia 2020

Dzień po dniu

7 kwietnia 2020

Będę wysławiał Twoją sprawiedliwość...

Powołał mnie Pan już z łona mej matki...

Dziękuję, że cudownie mnie stworzyłeś, Panie...
Godne podziwu są Twoje dzieła - chwała Tobie...
Posyłasz mnie w miłości Twej do świata ludzi...
Duch Twój mnie prowadzi i przeze mnie działa...

Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi...

Propozycja polega na tym, by żyć na wyższym poziomie, ale nie z mniejszą intensywnością: «Życie umacnia się, gdy jest przekazywane, a słabnie w izolacji i pośród wygód. Istotnie, najbardziej korzystają z możliwości życia ci, którzy rezygnują z wygodnego poczucia bezpieczeństwa i podejmują z pasją misję głoszenia życia innym». Kiedy Kościół wzywa do zaangażowania ewangelizacyjnego, nie czyni nic innego, jak wskazuje chrześcijanom prawdziwy dynamizm osobistej realizacji: «Odkrywamy tu następne głębokie prawo rzeczywistości: życie wzrasta i staje się dojrzałe w miarę jak ofiarujemy je za życie innych. Misja, w końcu, jest tym». Konsekwentnie, ewangelizator nie powinien mieć cały czas grobowej miny. Odzyskajmy i pogłębmy zapał, «słodką i pełną pociechy radość z ewangelizowania, nawet wtedy, kiedy trzeba zasiewać, płacząc. […] Oby świat współczesny, poszukujący czy to w trwodze, czy w nadziei, przyjmował Ewangelię nie od jej głosicieli smutnych i zniechęconych, nie od niecierpliwych lub bojaźliwych, ale od sług Ewangelii, których życie jaśnieje zapałem, od tych, co pierwsi zaczerpnęli swą radość od Chrystusa».
Franciszek

poniedziałek, 6 kwietnia 2020

Dzień po dniu

6 kwietnia 2020

Pan moim światłem i zbawieniem moim...

Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo...

Jezu przyszedłeś do nas jak brat i przyjaciel...
Dałeś nam światło i nadzieję godnego życia...
Uwolniłeś nas z sideł diabła przez krzyż...
Jesteś przymierzem życia i miłości dla nas...

Ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów...

Dobro zmierza zawsze do dzielenia się. Każde autentyczne doświadczenie prawdy i piękna szuka swej ekspansji, a każda osoba przeżywająca głębokie wyzwolenie zyskuje większą wrażliwość wobec potrzeb innych ludzi. Dzielenie się dobrem sprawia, że ono się umacnia i rozwija. Dlatego jeśli ktoś pragnie żyć z godnością oraz w całej pełni, nie ma innej drogi, jak uznanie drugiego człowieka i szukanie jego dobra.
Franciszek

niedziela, 5 kwietnia 2020

Dzień po dniu

5 kwietnia 2020

ŻYĆ ZE ŚWIADOMOŚCIĄ CELU

Tylko życie świadome celu jest życiem naprawdę przeżytym. Wszystko poza tym jest jedynie egzystencją.
Czy umieściłeś Jezusa w centralnym miejscu swojego życia?
Czy kształtujesz w sobie Jego charakter?
Czy poświęcasz swoje życie innym?
Czy przekazujesz innym Jego przesłanie i wypełniasz misję, którą ci zlecił?
Czy kochasz jego rodzinę i uczestniczysz w jej życiu?
Wyobraź sobie, jak to będzie w dniu, w którym wszyscy staniemy przed Bożym tronem i z głęboką wdzięcznością i chwałą przedstawimy Mu owoce naszego życia. Wszyscy razem wtedy powiemy:"Godzien jesteś chwały, czci i mocy, o Panie nasz i Boże! Ty stworzyłeś wszechświat. Wszystko, co istnieje, powstało przez działanie Twej woli". Będziemy wychwalać Go za Jego plan i będziemy żyć dla Jego celów przez całą wieczność! 
Dz 13,36
Rick Warren

Boże, mój Boże, czemuś mnie opuścił...

Ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi...

Idziemy za Jezusem - Jego chwała Syna Dawida...
On jest Sługą Jahwe ogołocony i dziś odrzucony...
Krzyż jest szubienicą - staje się drzewem życia...
Ojciec ogłasza Jezusa PANEM - chwała PANU...

Bóg Go nad wszystko wywyższył...

Ewangelia, w której jaśnieje chwalebny Krzyż Chrystusa, zaprasza gorąco do radości... Nasza chrześcijańska radość czerpie ze źródła Jego tryskającego serca. Obiecuje On uczniom: «Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość»
Franciszek

sobota, 4 kwietnia 2020

Dzień po dniu

4 kwietnia 2020

ŻYĆ W RÓWNOWADZE

Błogosławieni są ludzie zrównoważeni, gdyż oni przeżyją wszystkich innych.
Musisz zachować równowagę w dążeniu do pięciu wyznaczonych celów.
1. Kochaj Boga całym swoim sercem: Zostałeś stworzony, by sprawiać Bogu radość, dlatego twoim celem jest kochanie Boga poprzez oddawanie Mu chwały.
2. Kochaj bliźniego swego tak, jak siebie: Zostałeś tak ukształtowany, by móc służyć, dlatego twoim celem jest okazywanie miłości innym poprzez usługiwanie im.
3. Idźcie i czyńcie uczniami: Zostałeś postawiony na tej ziemi, by wypełnić misję, dlatego twoim celem jest przekazywanie światu Bożego przesłania poprzez ewangelizację.
4. Chrzcijcie ich...: Zostałeś przeznaczony do życia w Bożej rodzinie, dlatego twoim celem jest utożsamianie się z Kościołem poprzez społeczność z nim.
5. Nauczajcie przestrzegać wszystkiego: Zostałeś stworzony, by upodobniać się do Chrystusa, dlatego twoim celem jest duchowe dojrzewanie przez uczniostwo.

Bóg chce, żebyśmy przyprowadzali ludzi do Chrystusa, wprowadzali ich do społeczności z Nim, pomagali im w osiaganiu duchowej dojrzałości i odkrywaniu miejsca ich służby, a następnie wysłali ich, by nieśli Dobrą Nowinę koleknym ludziom.
Ef 5,15   2P 3,17
Rick Warren

Pan nas obroni, tak jak pasterz owce...

Uwolnię ich od wszystkich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem...

Nawrócenie i oczyszczenie serca przez Krew Jezusa...
To droga powrotu do źródła Miłości - Boga Ojca...
Przymierze chrztu - zanurzenie w wodzie życia...
Misja - jesteś posłany w świat ludzkich poszukiwań...

I zawrę z nimi przymierze pokoju...

Stajemy się w pełni ludzcy, gdy przekraczamy nasze ludzkie ograniczenia, gdy pozwalamy Bogu poprowadzić się poza nas samych, aby dotrzeć do naszej prawdziwej istoty. W tym tkwi źródło działalności ewangelizacyjnej. Jeśli bowiem ktoś przyjął tę miłość przywracającą mu sens życia, czyż może zrezygnować z pragnienia, by podzielić się tym z innymi?
Franciszek

piątek, 3 kwietnia 2020

Dzień po dniu

3 kwietnia 2020

STAĆ SIĘ CHRZEŚCIJANINEM ŚWIATOWEJ KLASY

Wielki nakaz misyjny to nakaz otrzymany przez każdego z nas.
Mamy możliwość wybory - albo staniesz się chrześcijaninem światowej klasy, albo chrześcijaninem zeświecczonym.
Chrześcijanie zeświecczeni spoglądają ku Bogu głównie przez pryzmat osobistych korzyści. Są zbawieni, ale egocentrycznie skupieni na sobie. To wiara typu "najpierw ja", a wyznający ją ludzie stale poszukują odpowiedzi na pytanie: "Jak Bóg mógłby jaszcze bardziej uprzyjemnić moje życie?"
Chrześcijanie światowej klasy wiedzą, że zostali zbawieni, by służyć, i stworzeni do spełnienia misji. Chrześcijanie tej klasy to jedyni w pełni żyjący ludzie na tej planecie. Ich radość, ufność, śmiałość i entuzjazm są czymś zaraźliwym, ponieważ wiedzą, że mają wielki wpływ na otaczający ich świat.
Bóg zaprasza cię do udziału w najwspanialszej, największej, najbardziej zróżnicowanej i najważniejszej sprawie, jaka miała miejsce w historii - w Jego Królestwie.
Ps 67,2   Mk16,15
Rick Warren

Pana wzywałem i On mnie wysłuchał...

Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę...

Bóg jest blisko ciebie - zaufaj Mu dziś...
On wydobywa cię z jaskini zwątpienia...
Tylko Chrystus jest dziś twoim ocaleniem...
Dziś oddaj Mu wszystkie wirusy grzechów...

I wielu tam w Niego uwierzyło...

Zapraszam każdego chrześcijanina, niezależnie od miejsca i sytuacji, w jakiej się znajduje, by odnowił dzisiaj swoje osobiste spotkanie z Jezusem Chrystusem, albo przynajmniej podjął decyzję gotowości spotkania się z Nim, szukania Go nieustannie każdego dnia. Nie ma racji, dla której ktoś mógłby uważać, że to zaproszenie nie jest skierowane do niego, ponieważ «nikt nie jest wyłączony z radości, jaką nam przynosi Pan». Kto zaryzykuje, by uczynić mały krok w kierunku Jezusa, tego Pan nie zawiedzie, przekona się, że On już na niego czekał z otwartymi ramionami. Wtedy jest sposobna chwila, by powiedzieć Jezusowi Chrystusowi: «Panie, pozwoliłem się oszukać, znalazłem tysiąc sposobów, by uciec przed Twoją miłością, ale jestem tu znowu, by odnowić moje przymierze z Tobą. Potrzebuję Cię. Wybaw mnie ponownie, Panie, weź mnie w swoje odkupieńcze ramiona». Jak dobrze powrócić do Niego, gdy się pogubiliśmy! Powtarzam jeszcze raz z naciskiem: Bóg nigdy nie męczy się przebaczaniem nam; to nas męczy proszenie Go o miłosierdzie. Ten, który zachęcił nas do przebaczenia «siedemdziesiąt siedem razy» (Mt 18, 22), daje nam przykład: On przebacza siedemdziesiąt siedem razy. Za każdym razem bierze nas w swoje ramiona. Nikt nie może nas pozbawić godności, jaką obdarza nas ta nieskończona i niewzruszona miłość. On pozwala nam podnieść głowę i zacząć od nowa, z taką czułością, która nas nigdy nie zawiedzie i zawsze może przywrócić nam radość. Nie uciekajmy przed zmartwychwstaniem Jezusa, nigdy nie uważajmy się za martwych, niezależnie od tego, co się dzieje. Nic nie może być większe od Jego życia, które pozwala nam iść naprzód.
Franciszek

czwartek, 2 kwietnia 2020

Dzień po dniu

2 kwietnia 2020

DZIELIĆ SIĘ SWOIM ŻYCIOWYM PRZESŁANIEM...

Bóg daje ci przesłanie życia, abyś się nim dzielił.
Kiedy oddałeś życie Jezusowi, zostałeś równocześnie Bożym kurierem. Poprzez ciebie Bóg chce przemawiać do świata.
Biblia mówi: "Ci, którzy wierzą w Syna Bożego, mają w sobie świadectwo o Bogu."
Twoje świadectwo mówi o tym, w jaki sposób Chrystus zmienił twoje życie.
Dzielenie się przeżyciami pomaga budować most, po którym Jezus może przechodzić z twojego serca do serca twoich słuchaczy.
Najważniejsze w tym wszystkim jest to, by nauczyć się kochać zagubionych ludzi tak, jak Bóg.
1J 5,10    1Tes 1,8
Rick Warren

Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu...

Oto moje przymierze z tobą...

Moja więź z Bogiem - przymierze miłości...
Krew przymierza obmywa moje grzechy...
Bóg jest dobry - jest wierny przymierzu...
Moja wiara jest drogą przez świat do Ojca...

Zanim Abraham stał się Ja jestem...

. Wielkim ryzykiem w dzisiejszym świecie, z jego wieloraką i przygniatającą ofertą konsumpcji, jest smutek rodzący się w przyzwyczajonym do wygody i chciwym sercu, towarzyszący poszukiwaniu powierzchownych przyjemności oraz izolującemu się sumieniu. Kiedy życie wewnętrzne zamyka się we własnych interesach, nie ma już miejsca dla innych, nie liczą się ubodzy, nie słucha się już więcej głosu Bożego, nie doświadcza się słodkiej radości z Jego miłości, zanika entuzjazm związany z czynieniem dobra. Również wierzący wystawieni są na to ryzyko, nieuchronne i stałe. Wielu temu ulega i stają się osobami urażonymi, zniechęconymi, bez chęci do życia. Nie jest to wybór godnego i pełnego życia; nie jest to pragnienie, jakie Bóg żywi względem nas; nie jest to życie w Duchu rodzące się z serca zmartwychwstałego Chrystusa.
Franciszek

środa, 1 kwietnia 2020

Dzień po dniu

1 kwietnia 2020

POWOŁANI DO SPEŁNIENIA MISJI.

Zostałeś powołany do pełnienia misji.
Bóg działa w całym świecie i chce, byś się do Jego działań przyłączył. To zadanie nazywa się misją. Bóg chce, byś pełnił służbę zarówno w Kościele, czyli Ciele Chrystusa, jak i podjął się misji w świecie, w którym żyjesz. Twoja służba jest usługiwaniem Bożym dzieciom, a misja jest tym, co dajesz z siebie niewierzącym.
Twoja życiowa misja ma być pełniona zarówno we współpracy z innymi, jak i indywidualnie. Misja jest twoim obowiązkiem. Bóg czyni cię odpowiedzialnym za niewierzących, którzy żyją wokół ciebie.
Dz 20,24
Rick Warren

Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże...

Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli...

Chodzimy w ciemności i szukamy wciąż prawdy...
Jezus zaś przychodzi - kocha nas grzeszników...
Umiera za nas, aby nas wyzwolić - jest Panem...
Grzech nas przytłacza - w Nim jest wyzwolenie...

Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu...

Radość Ewangelii napełnia serce i całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem. Ci, którzy pozwalają, żeby ich zbawił, zostają wyzwoleni od grzechu, od smutku, od wewnętrznej pustki, od izolacji. Z Jezusem Chrystusem radość zawsze rodzi się i odradza.
Franciszek