wtorek, 29 stycznia 2008

Dzień po dniu

29 stycznia 2008

Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.

Misja Jezusa dana apostołom jest po wsze czasy. Kościół jest posłany - ty jesteś posłany.
Ewangelizacja jest obowiązkiem, nie jakimś dodatkiem, czy przywilejem niektórych.
Ewangelizacja oikos sięga czasów apostolskich. Jest koncepcją ewangelizacji najskuteczniejszej, bo realizuje się w twoim środowisku i codzienności. Widzimy to czytając Ewangelie i księgę Dziejów Apostolskich. To tam występuje słowo oikos gdy jest mowa o przekazie orędzia ewangelicznego.

Twoje oikos to grupa ludzi, z którymi regularnie przebywasz w bliskiej relacji.
To jest twoja rodzina - a więc wspólnota krwi.
To twoi sąsiedzi - a więc ci, którzy żyją z tobą na tym samym terenie.
To środowisko pracy lub studiów - ludzie, z którymi codziennie spędzasz wiele godzin.
Wreszcie to twoi przyjaciele - ludzie, z którymi cię łaczą wspólne zainteresowania, z którymi spędzasz wolny czas.
Cztery przestrzenie twojego oikos to teren twojej ewangelizacji, twojego świadectwa.
Do tych ludzi jesteś posłany, za tych ludzi jesteś odpowiedzialny.

Ewangelizacja oikos jest procesem i przebiega według planu.
Trzeba go poznać, aby skutecznie realizować Boże wezwanie.
Początkiem jest regularna, codzienna modlitwa za oikos - środowisko, w którym żyjesz, za konkretnych ludzi, którym rozpoznajesz w twoim środowisku, a których spostrzegasz, że jest im potrzebna modlitwa o dar zbawienia.
Następnym rysem jest służba - a więc budowanie mostów przyjaźni z ludźmi z twojego oikos, aby zbliżyć się do ich życia i otwierać się na możliwość przekazu wiary.
Dalej jest dzielenie się wiarą, a więc świadectwo o Jezusie, który jest w twoim życiu.
Zwykle pojawiają się pytania, trudności, zastrzeżenia i wątpliwości, które stoją na przeszkodzie, aby iść dalej - i tu umiejętność objaśniania i dawania odpowiedzi, na pytania i wątpliwości.
Wreszcie zaciskanie sieci - to propozycja, aby zaufać Jezusowi i oddać Mu swoje życie uznając Go Panem i Zbawcą.
Następnym etapem będzie propozycja wejścia najpierw do małej wspólnoty, środowiska wiary, aby tam doświadczać duchowego wzrostu i obecności Jezusa. Dalej to Kościół - wspólnota zbawionych grzeszników - tu odnajduje się nasz brat/siostra, odkrywając przy tym prawdziwe oblicze Kościoła, króry Apokalipsa określa jako Niepokalana oblubienica Baranka.

Jesteś posłany - twoje OIKOS jest ci zadane
.

Jesteś w Warszawie, a może w Londynie, w Tokio, w Sydney - gdziekolwiek jesteś na tej ziemi nigdy nie jesteś sam. Jest oikos, które czeka na Miłość Jezusa i tylko ty możesz dać ten dar, który sam darmo otrzymałeś.

poniedziałek, 28 stycznia 2008

Dzień po dniu

28 stycznia 2008

Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi.

Te słowa skierowane do rybaków nad morzem Genezaret skierowane są dziś do nas.
Bądźcie uczniami Chrystusa. Takie hasło-wezwanie jest skierowane w tym roku do naszych wiernych. A więc nie tylko do duchownych, hierarchów, zakonnic, ale także do matek, ojców, staruszków i dzieci - do wszystkich, którzy w jakiś sposób znaleźli się we wspólnocie kościelnej.
Aby być uczniem Jezusa trzeba najpierw Go spotkać.
Ewangelie przekazują nam zapis spotkania Jezusa z różnymi ludźmi - z Nikodemem, Samarytanką, Zacheuszem, niewidomym Bartymeuszem i z wieloma. Te spotkania były bądź udane - tak jak z Samarytanką; ona uwierzyła, że ten Żyd, który ją zaczepił przy studni jest Mesjaszem, którego oczekują. Ale były spotkania inne, choćby takie jak z tym bogatym młodzieńcem, który pytał Jezusa o to, co ma robić, aby osiągnąć życie wieczne. Wiemy, że gdy usłyszał słowa - sprzedaj wszystko co masz i pójdź za Mną - człowiek ten odszedł zasmucony i już nic więcej o nim nie wiemy. Całkiem inaczej zareagował bogaty celnik Zacheusz, gdy Jezus przyszedł do jego domu. Każde spotkanie jest inne, jedyne w swoim rodzaju. Tak jest i dziś.
Dziś Jezus staje na naszej drodze, ale my tez Go szukamy - nieraz bardzo po omacku nie zawsze uświadamiając sobie do końca, że to Jego szukamy.
Gdy spotykamy Jezusa, on mówi do ciebie - pójdź za Mną. Co to znaczy?
Pójdź za Mną - to zaufaj Mi. Człowiek nieraz już nikomu nie ufa, nawet sobie, a Jezus mówi - zaufaj Mi.
Dalej - pójdź za Mną - to otwórz się. Otworzyć serce i zaprosić Jezusa, aby wszedł do twojego wnętrza i pozostał jako twój Pan i Zbawca.
Jezus twój Pan - to znaczy twój Bóg, twój Mistrz - Ktoś najważniejszy w twoim życiu.
Jezus twój Zbawca - to znaczy Ten, który umarł na krzyżu za ciebie i twoje grzechy bierze na siebie, zmazuje je, jesteś obmyty Jego Krwią - jesteś zbawiony za darmo.
Pójdź za mną - znaczy zaufać Mu i powierzyć Mu swoje życie. To znaczy projekt twojego życia, twoje marzenia, plany, przyszłość złożyć z całkowitym zaufaniem na Jego Krzyżu.
Pójdź za Mną - znaczy rozejrzeć się wokoło, nie jesteś sam. Jest oikosrodowisko ludzie, których Jezus postawił blisko ciebie. Jesteś do nich posłany, aby ich łowić dla Królestwa.
Pójdź za Mną - znaczy wejść na drogę, tak jak ślepy Bartymeusz, iść drogą Jezusa i wielbić Boga.
Aby tak widzieć swoje życie i je przeżywać potrzebne jest tobie i mnie nawrócenie.
Człowiek żyje w świecie ciemności w gąszczu spraw, które są nieważne, ale wydają nam się super-ważne i nas uzależniają. Nawrócić się, to znaczy uwolnić się od siebie, wyjść z ciemnej dżungli ważnych błachostek i spojrzeć na świat z perspektywy nieba, tam jest nasza ojczyzna. Widzieć świat z balkonu Boga.

sobota, 26 stycznia 2008

Dzień po dniu

26 stycznia 2008

Przypominam ci, abyś rozpalił na nowo Charyzmat Boży, który jest w tobie od nałożenia moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii mocą Bożą!

Te słowa pisze Paweł w więzieniu przed swoją śmiercią do Tymoteusza, swojego duchowego syna, którego zrodził dla Ewangelii i ustanowił starszy-biskupem we wspólnocie w Efezie.
Te słowa zostały napisane też ze względu na nas.
Jest to Słowo Boga dla nas - jest aktualne i skuteczne.
To jest wezwanie do ewangelizacji - nie można zaniedbywać darów i powołania.
Wszyscy jesteśmy powołani do ewangelizacji. Nie można ulegać stagnacji, zniechęceniu, rozleniwieniu.
W początkach chrześcijaństwa to było oczywiste - każdy, kto uwierzył stawał się świadkiem. Ewangelia rozprzestrzeniała się przez zwykłych ludzi, którzy opowiadali i było w nich widać, że to jest prawdziwe - bo tym żyli, to zmieniło ich życie. Wszyscy byli powołani, aby świadczyć i rodzina Boża rosła.
Dziś niestety świeccy uważają, że to jest obowiązek duchownych. A religia jest czymś prywatnym, nie należy o tym mówić. Oczywiście - wszyscy tak nie uważają. Jest wielu młodych ludzi, którzy sami doświadczyli spotkania z Jezusem i angażują się w ewangelizację.
Jan Paweł II przypomina, że wszyscy ochrzczeni mają obowiązek uczestnictwa w misji Kościoła, wszyscy mają być świadkami. Mamy też współpracować ze sobą, aby razem doprowadzać innych do Boga. Ksiądz nie wystarczy. Osoby świeckie żyją w świecie i w swoim oikos-środowisku mają niewierzących, neopogan, którzy może są ochrzczeni, ale nie znają Jezusa i ciemność grzechu panuje w ich sercach. To do nich są posłani, to im należy się świadectwo i miłość, którą mają doświadczyć i która ma ich zbliżyć do Jezusa. Żniwo jest wielkie, ale robotników mało.
Rozpalić charyzmat ewangelizacji, to rozpalić miłość. Miłość ma być motywem świadectwa.
Przestań się lękać, przestań myśleć o sobie, przestań żyć w wygodzie i lenistwie zakręcony wokół siebie i spraw doczesnych - wyjdź do drugiego człowieka, zaangażuj się w dzieło ewangelizacji. Tyle ludzi nie zna Jezusa i żyją w ciemności i beznadziei. Oni czekają na ciebie, na twoją miłość, twoje świadectwo. Odwagi!

niedziela, 20 stycznia 2008

Dzień po dniu

20 stycznia 2008

Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym.
Świadectwo Jana nad Jordanem o Jezusie - Oto Baranek Boży... On jest Synem Bożym.
Misja Jana tu się wypełnia - wskazuje Mesjasza - oto On.
Jezus chrzci Duchem Świętym, to znaczy zanurza w Duchu i powoduje, że Ten Duch dokonuje dzieła przemiany serca człowieka.
Jezus sam przechodzi napełnienie Duchem Świętym w wodach Jordanu. Ale gdy wchodzi w mękę przechodzi chrzest ogniem. Tu oddaje Swego Ducha umierając na nas na krzyżu. To jest chrzest Mesjasza. A my od dnia Pięćdziesiątnicy doświadczamy chrztu w Duchu Świętym, który dokonuje swego dzieła w naszych sercach.
Tak bardzo potrzebujemy Ducha Świętego. To On jest źródłem naszego nawrócenia, On powoduje, że jesteśmy zdolni do miłości i realizacji woli Bożej w wymiarze krzyża, aby podjąć drogę powołania naszego do budowania królestwa Chrystusa.
Chrześcijaństwo nie jest intelektualizmem, ani zbiorem zasad postępowania, ale doświadczeniem Ducha Świętego, którego posyła nam Jezus, aby dzieło zbawienia realizowało się w ludzkich sercach.
Misja Kościoła - misja ewangelizacyjna jest dziełem Ducha Świętego, który uzdalnia nas do ofiary i zaangażowania w dzieło Jezusa i otwiera serca, aby ludzie przyjmowali orędzie miłości.

czwartek, 17 stycznia 2008

Dzień po dniu

17 stycznia 2008

Oikos to środowisko, w którym żyjesz. To twoja rodzina, twoi sąsiedzi, ludzie, z którymi spędzasz czas w pracy, czy na uczelni, wreszcie to przyjaciele, z którymi coś ciebie łączy, jakieś wspólne zainteresowania - turystyka, sport, idee, badania naukowe... Tych ludzi znasz bardziej - głębiej. Odkrywają przed tobą swój świat zainteresowań, wierzeń, problemów. Wytwarzają się między wami relacje przyjaźni. Ale nieraz są to ludzie dla ciebie trudni, doświadczyłeś może z ich strony odrzucenia, zranienia. Ale mimo wszystko oni są i ty jakoś jesteś na nich skazany, nawet jeśli się wewnętrznie na nich zamykasz. To jest twoje oikos - środowisko. To do nich jesteś posłany jako świadek Jezusa. To im masz dać świadectwo o Miłości, której źródłem jest Bóg. Ale najpierw trzeba, abyś codziennie stawał na modlitwie przed Panem i oddawał tych ludzi Bogu, modlił się za nich o dar zbawienia. Masz przywoływać Ducha Świętego, aby zstępował na nich. On także będzie zstępował na ciebie i będzie także przemieniał twoje serce. Będzie uzdalniał ciebie do świadectwa przez czyny, a więc miłość, współodczuwanie, wrażliwość na sytuację i potrzeby drugiego człowieka. Duch Święty da ci serce sługi. Codzienna modlitwa wstawiennicza za oikos, za konkretnych ludzi, to podstawa i początek ewangelizacji.

Wy jesteście solą ziemi.
Wy jesteście światłem świata.
Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi,
aby widzieli wasze dobre uczynki

i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

środa, 16 stycznia 2008

Dzień po dniu

16 stycznia 2008

Wszyscy Cię szukają.
Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo po to wyszedłem.

Jezus naucza i uzdrawia, a ludzie lgną do Niego i szukają Go gdy zniknął im z oczu.
Te słowa - wszyscy Cię szukają - czy można odnieść dziś do ludzi? Czy dziś ludzie szukają Jezusa? Czy Go potrzebują i dlaczego?
Gdy odbywają się spotkania, na których modlimy się o uzdrowienie w imię Jezusa widzimy, że ludzie przychodzą tłumnie z różnych stron, nieraz bardzo dalekich. Choroba, cierpienie jest ich wielkim problemem i szukają ratunku, uzdrowienia, pomocy u Jezusa. Sam wielokrotnie uczestniczyłem w takich spotkaniach i widziałem na własne oczy ile ludzi się gromadzi. Byłem też świadkiem uzdrowień. Wszyscy doznawali jakiegoś duchowego dotknięcia. Na takich spotkaniach głosi się Jezusa - jest to więc ewangelizacja - bo najważniejsze jest, aby ludzie zawierzyli swoje życie Jezusowi uznając Go swoim Panem i Zbawcą. Słowo głoszone z mocą Ducha Świętego jest żywe i dokonuje w sercach ludzi nawrócenie i uzdrowienie. Uzdrowienie w najgłębszym sensie jest uzdrowieniem ludzkiego serca, sięga więc głębi - a uzdrowienie fizyczne często jest tylko efektem uzdrowienia sięgającego aż do głębi. Ludzie przychodzą oczekując przeważnie uzdrowienia fizycznego, tymczasem Jezus dotyka ich aż do głębi. Duchowe uzdrowienie jest procesem, który tu się rozpoczyna i ma kontynuację w czasie sięgającym poza to spotkanie.
Jak bardzo potrzebne są takie spotkania, jak dużo ludzi jest chorych, cierpiących, a jednocześnie zagubionych w relacji do Jezusa.
Może dlatego Jezus opuszcza Kafarnaum i idzie dalej do innych miast i wsi. Apostołowie szukają Go - nie rozumiejąc tego wyjścia, szukają Go i pytają dlaczego. Jezus otwiera dziś Swoje Serce na cały świat i chce odnaleźć każdego człowieka. Tę misję Jezusa dziś pełni Kościół.
Kościół temu jednemu pragnie służyć, aby każdy człowiek mógł odnaleźć Chrystusa. ( Jan Paweł II - RH 13)
Tak trzeba każdemu z nas odnaleźć się w tej jedynej misji Kościoła, w której Jezus dziś realizuje swoje dzieło. On chce posługiwać się człowiekiem nieraz bardzo niedoskonałym, a nawet ułomnym, aby Jego królestwo rozprzestrzeniało się coraz bardziej i bardziej.
Wielkie przestrzenie miast, narodów i ludzkich serc nie znają Jezusa i żyją zagubieni w ciemności, grzechu i chorobie. Po omacku szukają Jezusa i to nieraz nie tam, gdzie On jest. To uczniowie Jezusa mają w swoim środowisku postrzegać tych ludzi, którzy żyjąc blisko nie znają Jezusa i nie mają nadziei - 1Tes 4,13. Być z nimi, otwierać się przyjaźnie na ich obecność i poszukiwanie, aby sobą ukazać, że jest Ten, który kocha i chce obdarować każdego obfitością życia i nadziei.

Byśmy w świecie spragnionym wartości duchowych stawali się źródłem żywej wody. ( Benedykt XVI )

wtorek, 15 stycznia 2008

Dzień po dniu

15 stycznia 2008

Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku?
Przyszedłeś nas zgubić.
Wiem, kto jesteś: Święty Boga.

Takie słowa wypowiedział w synagodze w Kafarnaum człowiek opętany przez ducha nieczystego.
Jezus tam nauczał z mocą, jak ten, który ma władzę. Zetknięcie się tego człowieka ze Świętością spowodowało taką reakcję - głośne wołanie ducha nieczystego.
Dziś duch nieczysty bardzo mocno opanował ludzi. Działa mocno i wchodzi w życie człowieka przez obrazy i teksty, poglądy i obyczajowość erotyczną. Ilu ludzi jest dziś pod władzą ducha nieczystego - uzależnieni od pornografii, masturbacji, wolnej miłości, bezpiecznego seksu.
Czy to wołanie człowieka nieczystego jest świadectwem - wiem kim jesteś... Czym ono różni się od świadectwa jakie daje uczeń Chrystusa. Czy ja mogę powiedzieć do Jezusa - wiem kim jesteś. Jezusie - przyszedłeś nas zgubić. Nie - Jezus nie przyszedł nas zgubić, ale aby nas zbawić.
Czego chcesz od nas - Jezus chce, abyśmy uwierzyli w Miłość, abyśmy przyjęli dar zbawienia. Demon ukazuje tu Jezusa - Świętego Boga jako zagrożenie dla człowieka. Tak naprawdę szatan jest źródłem nieufności i lęku człowieka wobec Boga. To on ukazuje nam rozwiązłość i rozpustę jako praktykę miłości wmawiając nam, że to jest źródło szczęścia i spełnienia - uzależniając człowieka od cielesności i nieczystości. Jak trudno jest samemu uwolnić się od nieczystości - jest w tym jakaś przeklęta siła demoniczna.
Ewangelizacja jest konfrontacją ze światem przeciwnym Bogu, jest zderzeniem z siłami zła. Tam gdzie się z mocą głosi Słowo Boże tam ujawni się łoskot demona, dokonuje się poruszenie, reakcja przeciwnika, aby przestraszyć, rozproszyć i uwagę skierować w inną stronę.
Gdy Jezus uwolnił człowieka od ducha nieczystego wszyscy zdumieli się. Zdumienie jest reakcją wewnętrzną człowieka, który jest świadkiem czegoś nieziemskiego. Zdumienie - jak mówił ks. Jan Twardowski - jest przedpolem wiary. Ewangelia często mówi o reakcji zdumienia u ludzi, którzy spotkali Jezusa i byli świadkami jakiego cudu, uzdrowienia, wskrzeszenia. Czy my jeszcze potrafimy zdumiewać się... Ludzie w Kafarnaum zdumiewali się Jego nauką - a my...

Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!

poniedziałek, 14 stycznia 2008

Dzień po dniu

14 stycznia 2008

Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

To pierwsze słowa Jezusa zapisane w przez Marka ( 1,15 ).
Czas się wypełnił - gdzie indziej jest zapisane - gdy nadeszła pełnia czasu.
To oznacza, że oczekiwany czas nadszedł, czas szczególnego działania Boga w świecie i historii ludzi. Uważajcie - spełniają się oczekiwania, największe marzenia - Bóg prawdziwie przyszedł.
Królestwo Boże to dar Ojca dla zbuntowanych dzieci.
Nawrócić się - to otworzyć, zaufać Jezusowi - stać się Jego uczniem.
Uwierzyć w Ewangelię - to uwierzyć w Miłość. Miłość jest potężniejsza niż zło świata.

Naglącą sprawą dziś jest ewangelizacja. Tak wielu ludzi, którzy wyrośli w środowisku chrześcijańskim nie zna Jezusa, żyją na co dzień tak, jakby Boga nie było - jest im niepotrzebny. Większość nawet otrzymała początek w dzieciństwie, a więc chrzest, a może nawet później coś jeszcze, ale dziś żyją bez Jezusa, nikt im Jezusa nie ukazał. A ich wyobrażenia o Bogu, religii i Kościele bardzo odbiegają od przyjętej powszechnie prawdy, są jakimś fałszerstwem. Są już w naszym społeczeństwie ludzie, którzy nie są ochrzczeni. Rodzice uznali, że to jest niepotrzebne - jak dorosną, to sami wybiorą. Jednocześnie widzimy tylu ludzi uzależnionych, zniewolonych. To ma wpływ na kondycję człowieka. Często bardzo rzutuje na rodzinę, która przeżywa głęboki kryzys. W ubiegłym roku u nas było 80 tysięcy rozwodów. To rzutuje na kondycję dzieci rozdartych między rodzicami. Zwątpienie w miłość czy sens małżeństwa. Narastająca przestępczość i leki człowieka zagrożonego i osaczonego przez nieprzyjaznych ludzi. Gdy Boga nie ma wszystko mi wolno, nie ma żadnych zakazów. Człowiek dzisiaj mimo iż wiele ma jest nieszczęśliwy i w desperacji swej robi rzeczy czy stwarza fakty, którymi woła o miłość, często raniąc drugiego człowieka, depcząc go i wołając - pokaż mi, gdzie jest prawdziwa miłość.
Ewangelizować to być świadkiem Miłości, to doprowadzać do spotkania człowieka z Jezusem, który obdarowuje miłością. Jak bardzo potrzebna jest ewangelizacja. w naszych środowiskach są ludzie i jest ich wielu, którzy nie znają Jezusa.
Jak to dobrze, że są Kursy Alfa prowadzone na całym świecie. Jak to dobrze,że są Kursy Nowego Życia z Bogiem,że są wspólnoty ewangelizacyjne, że są ludzie, którzy chcą być świadkami, a ewangelizacja jest ich pasją. Ale jeszcze tego za mało.
Jest wielkie morze ciemności, a tylu katolików oskarża Boga, że jest bezsilny wobec przemocy, niesprawiedliwości i bezradności ludzi uwikłanych i uzależnionych od różnych stryktur, które jakby zmówiły się przeciw człowiekowi w tym najgłębszym wymiarze, aby stłamsić w nim tę ostatnią iskierkę nadziei.
Tak - dziś na nowo trzeba rozpalać nadzieję i ogień Ducha Świętego, aby nowi świadkowie rozeszli się po wielkich przestrzeniach metropolii, aby w ciemności świecić.
Nie można lękać się wielkiej ciemności, która nas otacza.
Nie można lękać się odrzucenia i pogardy.
Miłość jest ukrzyżowana, ale tylko ona zwycięża.
Jezus, dawca zbawienia ogłasza swoje królestwo moimi ustami i całą odwagą miłości, która z Boga jest we mnie.
Nie mogą się oszczędzać, czas jest krótki - żniwo wielkie.

Pójdźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.

sobota, 12 stycznia 2008

Dzień po dniu

12 stycznia 2008

Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu. Trzeba, by On wzrastał, a ja żebym się umniejszał.

Jezus zyskuje popularność, tłumy garną się do Niego. Jan topnieje, jego misja skończona. Ale oto daje ostatnie piękne świadectwo wielkości ducha człowieka, który odnajduje się we właściwej relacji i proporcji, do Tego, o którym dał świadectwo. Pytanie prowokacyjne i wieść o tłumach idących za Jezusem nie rozbudzają w jego sercu zazdrości, czy niechęci. Jan cieszy się tym co się dzieje. Ludzie, którzy przychodzili nad Jordan do Jana teraz idą za Jezusem. Taka jest prawidłowość, przecież po to zostałem posłany, aby ukazać Tego, który jest Chrystusem - namaszczonym Duchem Świętym.
Słowa Jana - Trzeba, by On wzrastał, a ja żebym się umniejszał - są jak reguła właściwej relacji człowieka do Chrystusa, który przychodzi do nas jako nasz Pan i Zbawca. Taka jest prawda - moje "Ja" ma się umniejszać, aby Jezus mógł rosnąć w moim sercu. Pokora to właściwa proporcja i relacja do Boga i wobec siebie. Jak często moje "Ja" jest nadęte, nadmuchane i zajmuje pierwsze miejsce w moim życiu. Być uczniem Chrystusa - pierwsza cnota, postawa wewnętrzna człowieka to pokora. Uznać Jezusa i pozwolić, aby wzrastał we mnie, a ja mam się umniejszać.

piątek, 11 stycznia 2008

Dzień po dniu

11 stycznia 2008

Jezus wyciągnął rękę i dotknął go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony.

Trędowaty jest reprezentantem ludzi grzesznych. Mówimy - trąd grzechu. Trędowaci przebywali poza społecznością, mieszkali w jaskiniach, nie mogli zbliżać się do zdrowych, ani dotykać. Prawo zabraniało wszelkich kontaktów z trędowatymi, ochraniało zdrowych ludzi przed zanieczyszczeniem; przed tą chorobą, która tak szpetnie zniekształcała ludzie ciało. Gdy człowiek grzeszy nie tylko rani Boga, ale również rani innych i siebie. Każdy grzech ma wymiar społeczny, a nawet zasięg kosmiczny. Dotyka mnie i wyklucza w większym czy mniejszym stopniu ze społeczności uczniów Pańskich. Grzech jak choroba niszczy moją duszę od wewnątrz i oddala mnie od moich braci we wspólnocie.
Jezus przychodzi, aby mnie oczyścić. Dotyka mnie - staje się trędowaty, aby mnie usprawiedliwić. Na nowo wprowadza mnie do wspólnoty, przywraca mnie Kościołowi.
Moim powołaniem jest dziś, aby w imię Jezusa dotykać ludzi i uzdrawiać - ludzi, którzy są oddaleni, zanieczyszczeni. Dziś oddaję Ci, Panie Jezu te osoby, które spotkałem i dotykałem w Twoje Imię. Niech będą oczyszczone, niech na nowo odnajdują się we społeczności uczniów.

czwartek, 10 stycznia 2008

Dzień po dniu

10 stycznia 2008

Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie,
abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność,
a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi,
abym obwoływał rok łaski Pana.
Te słowa odczytał Jezus w synagodze w Nazarecie. Odniósł je do Siebie.
Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli.
Wiemy jaki był finał - wyrzucili Go z synagogi i miasta.

Rzeczywiście te słowa pisma odnoszą się do Jezusa - Sługi namaszczonego Duchem Świętym, którego Ojciec posłał na świat, aby zrealizował zbawienie człowieka.
W tych słowach jest plan Boga dla mnie. Namaszczony Duchem Świętym w chrzcie i bierzmowaniu posłany jest każdy chrześcijanin, a także cały Lud Boży, aby być sługą zbawienia.
Taka jest misja każdego ucznia Chrystusa, a tym bardziej prezbitera. Świat oczekuje na zwiastunów Radosnej Nowiny.
Głosić wolność, która jest zdolnością do miłości. Niewidomym przejrzenie - Pan otwiera oczy serca, abyśmy widzieli wielkie dzieła Boże.
Nie mogę zapomnieć o tej misji. Nie mogę jej zaniedbać. Tylu ludzi wokół mnie żyje w ciemności, tylu ludzi nie zna miłości, żyją - a nie mają nadziei.
Słowo Boże jest aktualne, żywe i skuteczne. Spełnia się na naszych oczach - ale musimy mieć oczy szeroko otwarte. Serce też, bo tu działa Duch Święty. Opór wewnętrzny stawia tamę.

środa, 9 stycznia 2008

Dzień po dniu

9 stycznia 2008

Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się.

Jest noc, ciemność ogarnia mnie.
Płynę pod prąd, fale usiłują zmienić kierunek.
Mam odczucie, że mimo wysiłku tratwa mojego życia stoi w miejscu.
Osamotnienie i zmęczenie obezwładnia mnie.
Ty przychodzisz, jak zjawa - budzi się lęk.
Czy to naprawdę Ty jesteś?
Wiatr się uciszył, gdy wszedłeś do łodzi.
Zdumienie i radość - to jest Pan.

Jak rozpoznać przychodzącego Pana pośród przeciwności, w cierpieniu, niepowodzeniach i gwarze samotności. Jak uwierzyć, że On jest blisko, gdy człowiek jest sam i zmaga się z własną słabością i ciągle upada - ciągle to samo. Jak uwierzyć w miłość te inną - nie do wiary - miłość, którą podeptał człowiek w ten pamiętny piątek na Golgocie.

Myśmy poznali i uwierzyli miłości,
jaką Bóg ma ku nam.
Bóg jest miłością:
kto trwa w miłości, trwa w Bogu,
a Bóg trwa w nim.

wtorek, 8 stycznia 2008

Dzień po dniu

8 stycznia 2008

Wy dajcie im jeść.
Tak Jezus powiedział do uczniów, gdy na pustyni był tłum ludzi, którzy garnęli się do Jezusa, słuchali Jego nauki i dotykali Go, aby ich uzdrowił. Tam nie było jedzenia, nie było chleba - tylko wielki tłum głodnych ludzi.
Te słowa Jezus mówi do mnie, gdy jestem wśród ludzi, gdy przychodzą w pojedynkę, czy razem.
Ludzie odczuwają głód, męczy ich pustka duchowa, nie mogą sobie poradzić ze sobą.
Apostołowie mieli tak niewiele, kilka placków i dali Jezusowi - On pobłogosławił, połamał i nakarmił tłum ludzi. Tak niewiele i wszystkich nakarmił.
Dziś Jezus chce, abym zawierzył Mu i oddał to co mam, może to jest mało, może tak niewiele. On weźmie i rozmnoży. Nakarmi wszystkich i nawet mnie.
Gdy w bezradości oddaję wszystko, to wszystko urasta jak gigantyczna góra i ja też jestem obdarowany.
Trzeba zaufać Panu i oddać się jako dar zawierzenia i miłości. Niech Pan weźmie w Swoje ręce moje życie i niech obdarowuje innych.
Być jak chleb, który łamią.

poniedziałek, 7 stycznia 2008

Dzień po dniu

7 stycznia 2008

Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie.
Jezus wzywa do nawrócenia.
Nawrócić się to otworzyć na nową rzeczywistość, którą głosi i czyni Jezus.
Jezus naucza o królestwie i uzdrawia - czyli czyni królestwo.
Uzdrowienia są znakami tej nowej rzeczywistości, do której nas zaprasza Jezus.
Nawrócić się to znaczy otworzyć się wewnętrznie tak, że dokonuje się to, co Jezus nazywa nowym narodzeniem.
Nowo narodzony to człowiek zrodzony do żywej nadziei - nadziei wielkiej, niezniszczalnej.
Są nadzieje małe i większe, ale jest ta wielka nadzieja. To ona nadaje imperatyw i sens ludzkiemu życiu.

...potrzebujemy małych i większych nadziei, które dzień po dniu podtrzymują nas w drodze. Jednak bez wielkiej nadziei, która musi przewyższać pozostałe, są one niewystarczające.
Tą wielką nadzieją może być jedynie Bóg, który ogarnia wszechświat, i który może nam zaproponować i dać to, czego sami nie możemy osiągnąć.
Właśnie otrzymanie daru należy do nadziei.
Bóg jest fundamentem nadziei - nie jakikolwiek bóg, ale ten Bóg, który ma ludzkie oblicze i umiłował nas aż do końca: każdą jednostkę i ludzkość w całości.
Jego królestwo to nie wyimaginowane zaświaty, umiejscowione w przyszłości, która nigdy nie nadejdzie;
jego królestwo jest obecne tam, gdzie On jest kochany i dokąd Jego miłość dosięga.
Jego miłość jest dla nas gwarancją, że istnieje to, co jedynie mgliście przeczuwamy, a czego mimo wszystko wewnętrznie oczekujemy: życie, które prawdziwie jest życiem. (Benedykt XVI - Spe salvi 31)

niedziela, 6 stycznia 2008

Dzień po dniu

6 stycznia 2008

Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali.
Dziś gwiazda prowadzi nas do Betlejem, miasta chleba, abym odnalazł Dziecko, które jest Królem i Bogiem.
Dziś przekonuję się, że wiara jest dla wszystkich, a więc i dla intelektualistów. Wiedza i wszelka nauka nie przeczy istnieniu Boga, ale potwierdza. Mędrcy ze Wschodu reprezentują świat inteligencji, który szuka i pochyla głowę przed Dzieciątkiem. Bóg jest Bogiem wszystkich i przygarnia każdego niezależnie od rasy, wiedzy czy posiadania.
Uświadamiam sobie, że dziś Kościół ma być gwiazdą, znakiem Jezusa. Tymczasem są tacy i jest ich wielu, którzy mówią Jezus - tak, Kościół - nie. Czy można oddzielić Jezusa od Kościoła? Czy sposób postępowania chrześcijan odstrasza tych z zewnątrz tak, że oni odrzucają Kościół. Czy moje życie jest wiarygodnym świadectwem?
Czy jestem gwiazdą dla ludzi, których spotykam codziennie? Czy jestem znakiem Boga?

Prawdziwymi gwiazdami naszego życia są osoby, które potrafiły żyć w sposób prawy. One są światłami nadziei. Oczywiście Jezus Chrystus jest światłem przez antonomazję, słońcem, które wzeszło nad wszystkimi ciemnościami historii. Aby jednak do Niego dotrzeć, potrzebujemy bliższych świateł - ludzi, którzy dają światło, czerpiąc je z Jego światła, i w ten sposób pozwalają nam orientować się w naszej przeprawie. (Benedykt XVI -Spe salvi 49)

piątek, 4 stycznia 2008

Dzień po dniu

4 stycznia 2008



Oto Baranek Boży.
Jaką moc miały te trzy słowa Jana, skoro dwaj uczniowie gdy usłyszeli je zostawili swego mistrza Jana i poszli na tym Nieznanym Barankiem. Słowo świadectwa ma moc - to moc Ducha, który mówi przez świadka. Świat dziś potrzebuje świadków. Za dużo jest wypowiadanych słów, które nic nie znaczą, które tylko zaśmiecają eter, które kłamią. Jan był świadkiem. On widział, ale też jego misja była taka, aby przygotować drogę i objawić Tego, na którym spoczął Duch Pana. Masz być świadkiem - przez słowa i przez czyny - tam gdzie jesteś posłany.
Czego szukacie?
Czego szuka współczesny człowiek? Pracy, pieniędzy, miłości, przyjemności - a może szuka Boga. Nieraz nazywamy to coś sensem życia, prawdą, szczęściem. A może są tacy, którzy już nic nie szukają - mają wszystko. Każdy gdzieś w głębi serca szuka Boga i dlatego jest niespokojne serce człowieka, który wiecznie poszukuje i jest wiecznie nienasycony.
O Ty co mieszkasz sam w moim sercu na dnie
spraw, abym Cię odnalazł w moim sercu na dnie.
Znaleźliśmy Mesjasza!
Jak to musiało zabrzmieć - głośny okrzyk - entuzjazm i radość. To brzmi jak zawołanie, zaproszenie, a nawet wezwanie. Andrzej przyprowadził Szymona do Jezusa. Tak i dziś świadkowie Jezusa mówią - spotkałem Go, uwierzyłem w Miłość, odnalazłem w Nim życie i nadzieję. Te świadectwa maja moc, poruszają serca. Tak Królestwo Jezusa rozprzestrzenia się w świecie. Czy ty znalazłeś Jezusa? Czy ty pozwoliłeś się znaleźć Jezusowi?
Ty będziesz nazywał się Kefas - Piotr
Szymon spotkał Jezusa i otrzymał nowe imię. Imię to określa misję i tożsamość. Ty już jesteś innym człowiekiem - jesteś nowym człowiekiem, bo spotkałeś Jezusa. On wszedł w twoje życie i nadał mu nowy kierunek i sens. Tak jest z tobą i ze mną. To nowe imię jest wypisane na twoim sercu.
Ono brzmi - Miłość.
Bóg z miłości ciebie stworzył i do miłości powołał.
Ale ty odrzuciłeś Jego Miłość i wszedłeś na drogę grzechu, która prowadzi do śmierci.
Bóg nie przestał ciebie kochać. Posłał Syna - Jezusa, który narodził się w ludzkim ciele, aby umrzeć na krzyżu za ciebie. Tak, abyś ty na nowo uwierzył w Jego miłość i przyjął dar zbawienia.
Gdy pozwolisz wejść Jezusowi w twoje życie jako Panu i Zbawcy narodzisz się na nowo, otrzymasz nowe imię i Ducha Świętego, który zmieni twoje serce kamienne na serce z ciała - da ci nowe serce. Ten Duch nie tylko ożywia to co martwe, ale przemienia i uświęca. Ten Ducha objawia ci misję miłości, która stanie się twoją codziennością i On będzie cię prowadził i dodawał mocy. Ten Duch wprowadzi cie do wspólnoty uczniów Jezusa i tu będzie się realizowała misja Jezusa w tobie.

czwartek, 3 stycznia 2008

Dzień po dniu

3 styczeń 2008

Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.
Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim...
Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym.

Jezus przychodzi nad Jordan do Jana. Tu dokonuje się chrzest Jezusa. Duch Święty zstępuje na Niego. Od tego momentu rozpoczyna się misja, której wielkim finałem będzie Pascha - śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie.
Jan jest świadkiem namaszczenia Jezusa i daje świadectwo o Nim.
On jest Barankiem. W Egipcie baranek i jego krew ocaliła synów Izraela - wyszli na wolność. Tu Baranek ocala synów, którzy uwikłani w grzech stali się niewolnikami szatana. Krew Jezusa obmywa nas z wszelkiego grzechu, a On - Baranek wyprowadza nas na wolność, która realizuje się w miłości.
On prawdziwie jest Synem Bożym.
Potrzeba, aby to świadectwo o Jezusie było niesione dziś przez Jego uczniów.
Ty i ja mamy być świadkami.

środa, 2 stycznia 2008

Dzień po dniu

2 stycznia 2008

Kto ty jesteś?
Ja nie jestem Mesjaszem.
Jam głos wołającego na pustyni...

Tak pytali Jana ludzie, którzy przychodzili do niego nad Jordan i sami zadawali sobie to pytanie - kim on jest. Tak pytają ludzie jedni drugich, tak pytam siebie - kim ja jestem? Jaka jest prawda o mnie, jaka jest moja tożsamość.
Człowiek może mieć zafałszowany obraz siebie, może nie wiedzieć - kim jest. Może też realizować siebie w sposób iluzoryczny, według modelu, który jest wzięty z innej osoby, jakiegoś idola. Wielu ulega takiej iluzji. Odnaleźć siebie, realizować swoją tożsamość, swoją niepowtarzalność - to zadanie dla każdego z nas. Aby wejść na tę drogę, trzeba odnaleźć Jezusa, trzeba poznać Go w tej całej prawdzie, którą ukazuje Biblia i nauka Kościoła. Poznać całego Jezusa, to nie tylko praca intelektu, ale to otwarcie się całego człowieka na Osobę. Jezus przychodzi i daje się poznać, gdy jesteśmy ulegli Duchowi Świętemu. To jest fundament w poszukiwaniu prawdy o człowieku i odnajdywaniu własnej tożsamości, mojego powołania, w którym realizuje się moje życie.

Być uczniem Jezusa, iść Jego drogą. Jest to droga, którą wyznacza nam Jego nauka. Jego Duch mnie prowadzi i uzdalnia do miłości. Mam być świadkiem Jezusa - takie jest moje powołanie. Odnajduję swoje miejsce w Kościele - wspólnocie braci i sióstr, w której angażując się służę i jestem obdarowywany. Kościół jest drogą mojego życia, mojego rozwoju wiary, nadziei i miłości.
Tu realizuje się moje zbawienie i uświęcenie.
Ja jestem jak głos na pustyni tego świata. Głos, który przekazuje Słowo. To Słowo, które stało się Ciałem. Na pustyni świata ma rozbrzmiewać głos ogłaszający Miłość, niosący ludziom nadzieję.

wtorek, 1 stycznia 2008

Dzień po dniu

1 stycznia 2008

Dziś dzień zaspany. Tak zwykle jest pierwszego stycznia - wszyscy odpoczywają po nocnych szaleństwach. Nasz bal sylwestrowy był wspaniały. Było około 230 osób. Rozpoczęliśmy uwielbieniem Boga i spotkaniem integrującym w dwójkach. Potem taniec wielbiący wprowadził w czas zabawy. O północy była uroczysta Eucharystia i życzenia. Potem barszczyk z pasztecikami i zabawa do rana.
Dziś jeszcze raz spotykamy się na Eucharystii o godz. 19, a potem będzie uwielbienie i diakonie.
Przed chwilą rozmawiałem przez skypa z Kingą i Adamem - są w Japonii. Wzrastają w miłości. Adam jest na wyjeździe naukowym w Orleanie (Francja) - teraz czas świąteczny spędza z Kingą. Jest w nich dużo radości. Po powrocie z wyjazdów będzie ślub.

Nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł...
Dziś ósmy dzień od narodzin Jezusa. To dzień obrzezania. Obrzezanie to stary obrzęd izraelski, sięgający czasów Abrahama. Jest to znak przymierza. Wszyscy chłopcy izraelscy ósmego dnia byli poddawani obrzędowi obrzezania i otrzymywali imię. Tak było z Janem Chrzcicielem, tak też było z Jezusem. My wchodzimy w przymierze z Bogiem przez chrzest. Otrzymujemy tu nie tylko imię, ale przede wszystkim dar nowego życia. Jesteśmy wszczepieni w Chrystusa i już na zawsze do Niego należymy. Dzieciątko otrzymało imię Jezus co się tłumaczy Jahwe jest naszym zbawieniem. To imię zawiera prawdę o posłannictwie Jezusa. My przez nasz chrzest mamy udział w misji Jezusa - mamy być solą dla ziemi i światłem dla świata.
W imię Jezusa rozpoczynamy nowy rok. To znaczy, że dzień po dniu mamy iść śladami Jezusa wypełniając Jego misję w naszym oikos - naszym środowisku. Jezus jest fundamentem naszego życia, a Jego Duch motorem naszej codzienności w wypełnianiu Jego misji na naszej drodze.
Rozpoczynamy nowy rok z wielką nadzieją - ona daje nam siłę i radość w trudzie codziennych zmagań z przeciwnościami.
Bóg jest fundamentem nadziei - nie jakikolwiek bóg, ale ten Bóg, który ma ludzkie oblicze i umiłował nas aż do końca: każdą jednostkę i ludzkość w całości. Jego królestwo to nie wyimaginowane zaświaty, umiejscowione w przyszłości, która nigdy nie nadejdzie; Jego królestwo jest obecne tam, gdzie On jest kochany i dokąd Jego miłość dociera. Tylko Jego miłość daje nam możliwość trwania w umiarkowaniu, dzień po dniu, bez utraty zapału, który daje nadzieja w świecie ze swej natury niedoskonałym. Jednocześnie Jego miłość jest dla nas gwarancją, że istnieje to, co jedynie mgliście przeczuwamy, a czego mimo wszystko wewnętrznie oczekujemy: życie, które prawdziwie jest życiem. Benedykt XVI - Spe salvi 31

Wszystkim życzę błogosławieństwa, nadziei i radości.