Dzień po dniu

8 marca 2011

Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara,
a Bogu to, co należy do Boga.

Istnieją dwa poziomy rzeczywistości: ludzki i boski...
Poziom ludzki to wymiar materialny, społeczny, polityczny...
Cezar jest człowiekiem i każdemu człowiekowi coś się należy -
szacunek, autonomia, prawo do pracy i posiadania dóbr materialnych...
Jest dużym nadużyciem, gdy Cezar oczekuje od poddanych boskiej czci...
gdy władza polityczna ingeruje w społeczność Kościoła...
uzurpuje sobie władzę nad ludzkimi duszami, sumieniem, moralnością...
Jest wymiar boski w głębi ludzkich serc, który określa stosunek człowieka do Boga,
ogarnia życie modlitwy, formy kultu, przestrzeń ewangelizacji i postępowania według Bożego Prawa...
Bóg ma prawo do naszych serc...
Jesteśmy stworzeniem, jesteśmy Jego dziećmi, jesteśmy w Jego rękach...
Uznanie Jego Autorytetu to wymóg naszej wiary...
Najgłębsza przestrzeń naszego życia do Niego należy...
Nie jest dobrze gdy odbiera się Bogu, to co do Niego należy i oddaje się człowiekowi - to może być bałwochwalstwem...
Gdy oddajemy najpierw Bogu miłość, cześć, zaufanie...
Wówczas dopiero możemy dać człowiekowi to, co się jemu należy...
Nie można zamieniać tych porządków choć one się przenikają...
Przecież Bóg jest we wszystkim i wszystko jest w Jego rękach...
Bóg jest ponad wszystkim i ma prawo być w sercu na pierwszym miejscu...
Cezar jest śmiertelnikiem i jego życie od Boga zależy...