Dzień po dniu

5 czerwca 2015

Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego...

Anna chodziła każdego dnia i siadała przy drodze na wzniesieniu, skąd mogła widzieć z daleka...
Oto syn twój powraca...

Są odejścia i powroty do rodzinnego domu...
Trzeba ufać i cierpliwie oczekiwać...
Bóg daje wolność i przyjmuje nasze odejścia...
Kocha, szuka i wzrusza się gdy wracasz...

Ślepota jest w każdym z nas...
Bielmo zasłania rzeczy najważniejsze...
Jest czas ciemności i dotknięcie uzdrowienia...
Pan pragnie, abyś przejrzał i kochał swojego Boga...

Jesteś zaproszony do działania w imię Jezusa...
On chce pokierować twoimi krokami...
Będzie przez ciebie dotykał i uzdrawiał...
Uwierz i zaufaj Jego dobroci...

Błogosławię Cię, Panie, Boże Izraela.
Ty bowiem mnie ukarałeś i Ty mnie uleczyłeś...

Główną belką, na której wspiera się życie Kościoła, jest miłosierdzie. Wszystko w działaniu duszpasterskim Kościoła powinno zostać otulone czułością, z jaką kieruje się do wiernych; nic też z jego głoszenia i z jego świadectwa ukazanego światu nie może być pozbawione miłosierdzia. Wiarygodność Kościoła weryfikuje się na drodze miłości miłosiernej i współczującej. Kościół «żyje niewyczerpanym pragnieniem ofiarowania miłosierdzia». Być może przez zbyt długi czas zapomnieliśmy wskazywać i żyć drogą miłosierdzia. Z jednej strony pokusa, która podpowiada, aby brać pod uwagę tylko i zawsze sprawiedliwość, sprawiła, że zapomnieliśmy, iż jest to tylko pierwszy krok, jakkolwiek konieczny i nieodzowny, ale Kościół potrzebuje wznieść się ponad to, aby osiągnąć cel wyższy i o wiele bardziej znaczący. Z drugiej strony ze smutkiem obserwujemy, jak doświadczenie przebaczenia w naszej kulturze staje się coraz rzadsze. W niektórych przypadkach wydaje się nawet, iż znika już samo słowo przebaczenie. Jednak bez doświadczenia przebaczenia pozostaje nam droga bezpłodna i sterylna, jakbyśmy żyli w jakimś miejscu pustynnym i odosobnionym. Nadszedł znowu czas dla Kościoła, aby przyjąć na siebie radosne głoszenie przebaczenia. To jest czas powrotu do tego, co istotne, aby wziąć na siebie słabości i trudności naszych braci. Przebaczenie to siła, która przywraca do nowego życia i dodaje odwagi, aby patrzeć w przyszłość z nadzieją.
Misericordiae vultus 10