Dzień po dniu

11 marca 2015

Kościele święty, chwal Twojego Pana...

A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców...

Idziemy za Jezusem przez pustynię świata i spraw doczesnych...
Prawo jest przestrzenią wolności, w której realizuje się miłość...
Wszystkie przykazania streszczają się w miłości Boga i bliźniego...
Bez miłości nie można żyć i dojść do celu ostatecznego - nieba...

Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo i Proroków. 
Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić...

Jezus przychodzi w posłuszeństwie Ojcu...
Realizuje wolę Ojca - zbawia świat przez krzyż...
Jest oddany ludziom w miłości Ojca...
Przywraca im życie i prowadzi do Ojca...

Ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie...

 W świetle wiary, całkowitego zawierzenia Bogu, który zbawia, Dekalog zyskuje swoją najgłębszą prawdę, która zawarta jest w słowach wprowadzających dziesięcioro przykazań: «Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej». Dekalog nie jest zbiorem zakazów, ale zawiera konkretne wskazania, pozwalające wyjść z pustyni «ja», będącego dla siebie punktem odniesienia, zamkniętego w sobie, i nawiązać dialog z Bogiem, dać się ogarnąć Jego miłosierdziu, aby nieść Jego miłosierdzie. W ten sposób wiara wyznaje miłość Boga, daje się prowadzić tej miłości, prowadzącej do podążania ku pełni komunii z Bogiem. Dekalog jawi się jako droga wdzięczności, odpowiedzi miłości, możliwa dlatego, że przez wiarę otwarliśmy się na doświadczenie przemieniającej miłości Bożej względem nas. Nowym światłem na tej drodze jest to, czego Jezus naucza w Kazaniu na Górze.
Lumen Fidei 46