Dzień po dniu

12 maja 2015

Zbaw mnie, Panie, mocą prawicy Twojej...

O północy Paweł i Sylas modlili się śpiewając hymny Bogu...

Nawet w więzieniu w ciemności można wielbić Boga...
Moc uwielbienia jest mocą miłości...
Każda sytuacja jest stosowna, aby wielbić Boga...
Nie musisz się przymuszać - zacznij wielbić Boga...

Uwielbienie dotyka głębin ludzkiego życia...
Otwiera bramy ku wolności - uzdalnia ku miłości...
Daje pokój serca - radość głębokości...
Jest początkiem i końcem ewangelizacji...

Nawet wrogowie Kościoła szukają Jezusa...
Jest w nich tęsknota i głód miłości...
Duch ma moc ich wyzwolić przez dotyk miłości...
Ty jesteś posłany w uwielbieniu i radości...

Jezus odchodzi, ale zawsze jest z nami...
Duch kruszy serca - otwiera oczy...
Masz poznać prawdę, która wyzwala w Duchu...
Obudzić uśpioną miłość - rozkwitną twe ogrody...

Nie bój się ofiarować życia Jezusowi...
On nie niszczy - pozwala żyć pełnią...
Jest blisko - zna twoje serce...
Jest przyjazny, oddany - czeka na twoje TAK...

Żyj uwielbieniem Boga pośród ciemności...
Człowiek jest stworzony, aby wielbić Boga...
Moc uwielbienia to moc Ducha Świętego...
Wyjście na wolność i radość chwały nieba...

On zaś gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie...

W czasie gdy bardziej potrzebujemy misyjnego dynamizmu, przynoszącego sól i światło, wielu świeckich boi się, że ktoś zaprosi ich do podjęcia zadania apostolskiego, więc starają się uciec od wszelkiego zaangażowania, które mogłoby ich pozbawić wolnego czasu. Na przykład obecnie bardzo trudno znaleźć dla parafii przygotowanych katechetów, gotowych spełniać to zadanie przez lata. Ale to samo dzieje się z kapłanami, którzy obsesyjnie są zatroskani o swój wolny czas. Często związane jest to z faktem, że osoby te odczuwają stanowczą potrzebę zachowania swojej przestrzeni autonomii, tak jakby zadanie ewangelizacji było niebezpieczną trucizną, a nie radosną odpowiedzią na miłość Boga, który wzywa nas do misji i czyni nas osobami spełnionymi i przynoszącymi owoce. Niektórzy stawiają opór, by dogłębnie zasmakować w misji i ogarnięci są paraliżującą acedią.
 Evangelii Gaudium 81