Dzień po dniu

13 kwietnia 2020

Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem...

Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami...

Trzeba rozpoznawać znaki życie i nadziei...
Nie można uporczywie siedzieć w grobie...
Jezus prawdziwie zmartwychwstał - żyje...
Nadzieja i radość pośród zarazy i śmierci...

Nie bójcie się!
Idźcie i oznajmijcie moim braciom; niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą...

Są chrześcijanie, którzy wydają się przyjmować klimat Wielkiego Postu bez Wielkanocy. Przyznaję jednak, że radości nie przeżywa się w ten sam sposób na wszystkich etapach i w każdych okolicznościach życia, nieraz bardzo przykrych. Dostosowuje się ona i zmienia, i zawsze pozostaje przynajmniej jako promyk światła rodzący się z osobistej pewności, że jest się nieskończenie kochanym, ponad wszystko. Rozumiem osoby skłaniające się do smutku z powodu doświadczania poważnych trudności, jednak trzeba pozwolić, aby powoli zaczęła się budzić radość wiary jako tajemnicza, ale mocna ufność, nawet pośród najgorszej udręki:
«Pozbawiłeś mą duszę spokoju, zapomniałem o szczęściu. [...] Biorę to sobie do serca, dlatego też ufam: Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła. Odnawia się ona co rano; ogromna jest Twa wierność. [...] Dobrze jest czekać w milczeniu ratunku od Pana» (Lm 3, 17. 21-23. 26).
Franciszek