16 kwietnia 2020
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie...
Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami...
Ty jesteś naszym życiem i nadzieją - Jezu...
Ty przychodzisz i uzdrawiasz nasze serca...
W naszej rozterce i samotności Ty jesteś...
Ukazujesz nam przez Pisma sens wydarzeń...
Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego...
Wspólnota ewangelizacyjna przez dzieła i gesty wkracza w codzienne
życie innych, skraca dystans, uniża się aż do upokorzenia, jeśli to jest
konieczne, i przyjmuje ludzkie życie, dotykając cierpiącego ciała
Chrystusa w ludzie. W ten sposób ewangelizatorzy mają «zapach owiec», a
one słuchają ich głosu. Wspólnota ewangelizacyjna staje się zatem
gotowa, by «towarzyszyć». Towarzyszy ludzkości we wszystkich jej
doświadczeniach, także tych dotkliwych, nierzadko długotrwałych. Wie, co
znaczy długo czekać, i zna wytrwałość apostolską. Ewangelizacja wymaga
cierpliwości i uwzględniania ograniczeń. Wierność wobec daru Pana w
głoszeniu Dobrej Nowiny przynosi owoce. Wspólnota ewangelizacyjna zwraca
zawsze uwagę na owoce, ponieważ Pan chce ją mieć płodną. Troszczy się o
ziarno i nie traci spokoju z powodu kąkolu. Siewca, widząc wyrastający
kąkol pośród ziarna, nie reaguje, lamentując i wszczynając alarm.
Znajduje sposób, aby Słowo wcieliło się w konkretnej sytuacji i wydało
owoce nowego życia, chociaż pozornie wyglądają na niedoskonałe lub
niedokończone. Uczeń jest zdolny ofiarować całe życie i ryzykować nim aż
po męczeństwo jako świadectwo Jezusa Chrystusa, ale jego marzeniem nie
jest przysporzyć sobie nieprzyjaciół, ale raczej to, aby Słowo było
przyjmowane i ukazało swą wyzwalającą i odnawiającą moc. W końcu,
radosna wspólnota ewangelizacyjna potrafi «świętować». Obchodzi i
świętuje każde małe zwycięstwo, każdy krok naprzód w ewangelizacji.
Radosna ewangelizacja przybiera postać piękna w liturgii i codziennie
pomnaża dobro. Kościół ewangelizuje i daje się ewangelizować przez
piękno liturgii, która jest także celebrowaniem ewangelizacyjnej
działalności oraz źródłem odnowionej gotowości złożenia daru.
Franciszek
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz