26 stycznia 2016
Głoście cześć Pana wśród wszystkich narodów...
Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało...
Wielka rzesza ludzi szuka po omacku Jezusa...
Jesteśmy posłani być świadkami Jego miłości...
Nie oglądaj się do tyłu, nie patrz na zegarek...
Czas jest krótki, misja ogromna - daj się cały...
Abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży...
Weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii...
Tajemnica Bożego Miłosierdzia objawia się w dziejach przymierza między
Bogiem i Izraelem. Bóg jest bowiem zawsze bogaty w miłosierdzie, w
każdych okolicznościach gotowy otoczyć swój lud wielką czułością i
współczuciem, zwłaszcza w najbardziej dramatycznych momentach, gdy
niewierność zrywa przymierze i trzeba je na nowo ustanowić, w sposób
bardziej stabilny, w sprawiedliwości i prawdzie. Jest to prawdziwy
dramat miłości, w którym Bóg odgrywa rolę zdradzonego Ojca i męża, a
Izrael – niewiernych syna/córki i małżonki. Właśnie obrazy z życia
rodzinnego – jak w Księdze Ozeasza (por. Oz 1-2) – pokazują, jak bardzo
Bóg pragnie związać się ze swoim ludem.
Ten dramat miłości osiągnął swój szczyt w Synu, który stał się
człowiekiem. Jego Bóg napełnił swoim bezgranicznym miłosierdziem,
czyniąc z Niego „wcielone Miłosierdzie” (por. „Misericordiae vultus”,
8). Jako człowiek, Jezus z Nazaretu jest w pełni synem Izraela. Uosabia
owo doskonałe słuchanie Boga, które jest wymagane od każdego Żyda w
Szema Jisrael, jeszcze dzisiaj stanowiące sedno przymierza Boga z
Izraelem: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie.
Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej
duszy swojej, ze wszystkich swych sił” (Pwt 6, 4-5). Syn Boży jest
Oblubieńcem czyniącym wszystko, by zdobyć miłość swojej Oblubienicy, z
którą łączą Go więzy bezwarunkowej miłości, uwidoczniającej się w
wiecznych zaślubinach z nią.
To jest pulsujące serce kerygmatu apostolskiego, w którym Boże
miłosierdzie ma centralne i fundamentalne miejsce. On jest „pięknem
zbawczej miłości Boga objawionej w Jezusie Chrystusie, który umarł i
zmartwychwstał” (por. „Evangelii gaudium”, 36), głównym orędziem, „do
którego trzeba stale powracać i słuchać na różne sposoby i które trzeba
stale głosić podczas katechezy” (tamże, 164). Miłosierdzie zatem „wyraża
zachowanie Boga w stosunku do grzesznika, ofiarując mu jeszcze jedną
możliwość skruchy, nawrócenia i wiary” („Misericordiae vultus”, 21), a
tym samym odbudowania relacji z Nim. W Jezusie ukrzyżowanym Bóg pragnie
dotrzeć do grzesznika, który odszedł najdalej, tam właśnie, gdzie się
zagubił i od Niego oddalił. Robi to z nadzieją, że zdoła poruszyć
zatwardziałe serce swojej Oblubienicy.
Franciszek papa
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz